محبت علی سنشانه‌ی ایمان و نفرت از او نشانه‌ی نفاق است
شیخ سلیمان بن عبدالله بن محمد بن عبدالوهاب/می‌گوید:
عبارت «يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ، وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ» خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند) بیانگر فضیلت سترگی برای علی سمی‌باشد، زیرا این گواهی پیامبر صبرای ایشان است. و همچنین بیانگر آن است که علی سبه طور کامل از پیامبرش تبعیت و پیروی نموده و به درجه‌ای دست یافته که خدا او را دوست داشته باشد، از این رو محبت او نشانه‌ی ایمان و نفرت از او نشانه‌ی نفاق می‌باشد [۲۴].
و باز گفته: و علی ابن ابی طالب همان امام ابوالحسن هاشمی عموزاده پیامبر صو همسر فاطمه‌ی زهراء دختر پیامبر صاست که نام اجدادش ابوطالب عبدمناف بن عبدالمطلب بن هاشم قریشی می‌باشد، ایشان از سابقین اولین به اسلام است که در جنگ بدر و بیعت‌الرضوان شرکت داشته و یکی از آن ده نفر می‌باشد که در دنیا گواهی بهشت برایشان اعلام شد و خلیفه‌ی چهارم از خلفای راشدین می‌باشد. ایشان دارای فضائل و مناقب بسیاری هستند و در ماه رمضان سال چهلم هجری به دست ابن ملجم خارجی به درجه شهادت نائل آمدند [۲۵].
باز در همان رساله آمده است: «عبارت: از علی بن حسین» یعنی: فرزند علی بن ابی طالب معروف به زین العابدین سکه از میان اقوام و خویشان خود بزرگترین و داناترین تابعین به شمار می‌آید. زهری می‌گوید: از میان اهل قریش بافضیلت‌تر از او را ندیده‌ام و بنا به قول صحیح ایشان در سال (۹۳ ﻫ) وفات فرمودند. پدر ایشان حسین، نوه و ریحانه‌ی پیامبر صمی‌باشد که روایاتی از پیامبرص نقل نموده و در روز عاشوراء سال ۶۱ ﻫ در سن ۵۶ سالگی به درجه‌ی شهادت نائل آمدند [۲۶].
این همان عقیده‌ای است که امام محمد بن عبدالوهاب فرزندان و نوه‌های خود را بر آن تربیت نمود که اهل بیت پیامبر صرا دوست بدارند و حق آنها را شناخته و آنها را در مقام و منزلتی قرار بدهند که خدا و رسولش بدانها داده است.
[۲۴] تیسیر العزیز الحمید: ۱/۱۰۷ . حافظ نیز همین مفاهیم را ذکر نموده است. [۲۵] ۱/۱۵۷ [۲۶] ۱/۳۰۹.