خواننده عزیز و گرامی‌قدر حالا فیصله با شماست
آیا ممکن است که یک حکم شرعی در اسلام وجود داشته و حائز ثواب و اجر بی‌پایانی باشد و ائمه بر آن تاکید کنند ولی انجام دادن آن را برای خود و خویشاوندان خود عار بفهمند؟! حاشا و کلا همچنین چیزی در اسلام وجود ندارد و این «صیغه» جز یک زنای با مدرک و بی‌حیایی فراگیر بیش نیست اگر صیغه اصل و اساسی می‌داشت ائمه و بزرگواران به آن مبادرت می‌ورزیدند حال آنکه از هیچ‌یک از ائمه صیغه ثابت نیست.
لذا شکی نیست که این یک بهتان بزرگی است که اهل تشیع آن را تراشیده و به ائمه بزرگوار نسبت داده‌اند در حالی که آن‌ها «ائمه» از آن بیزار و بری بوده و می‌باشند.
بنده در ترجمه و تلخیص تا حد توان خود کوشیده‌ام که اشتباهی رخ ندهد باز هم اگر جایی با اشتباهی بر خوردید آن را از بنده بدانید و دعا کنید خداوند از استمرار بر اشتباه و گناه، ما را نجات عنایت بفرماید.
قدمی که برداشته‌ام فقط برای اظهار حقیقت برای عموم مسلمین و راهنمایی برادران و خواهران تشیع می‌باشد تا آنهایی که طبیعت سالم دارند و از نعمت عقل درست کار می‌گیرند راه درست و حقیقت را دریافته و از چنگال شهوت‌رانان خود را نجات دهند.
خوانندگان عزیز برای اطمینان خاطر شما را دعوت می‌کنم که به اصل کتب تشیع مراجعه نموده و بدانید که نویسنده افتراء‌پردازی نکرده است، اگر شیعه امروز آن کتاب‌ها را قبول نمی‌کنند پس باید کفر نویسندگان آن‌ها را اعلان و از آن‌ها اظهار برائت نمایند و این کار هرگز از شیعه شدنی نیست.
لذا خوب بدانید که همه این خرافات از اصل مذهب شیعه است و آن‌ها بر آن معتقد و مفتخر هستند پس منتظر روزی باشید که خداوند خودش بین حق و باطل فیصله نماید.
به امید آن روز
مرتضی رادمهر ۲۵/۱۱/۸۱.