یاد ابوهریره زنده ماند

ابوهریره پس از عمری مملو از کارهای بزرگ و پس از اینکه اسلام از او انسان بزرگی ساخته بود که در زمان خود و بعد از آن، دنیا را از فیض وجود خود بهرمند ساخت، دارفانی را وداع گفت. او قبلاً چوپانی بیش نبود و کسی به او توجه نمی‎کرد.

براستی که اسلام چه کارهای بزرگی را برای این مردان و امت اسلام انجام نداد!؟ اگر اسلام نمی‎بود، آنها می‎مردند و ضایع می‏شدند و تاریخ، آنها را به فراموشی می‏سپرد. اما در سایه اسلام بود که آنها جاودان شدند و نامشان برای همیشه باقی ماند.

ابوهریره یکی از نوابغ و بزرگان اسلام بود که از ابتدا هدفش را مشخص کرده بود و در راه رسیدن به آن هدف، از هیچ کوششی فرو گذر نبود و برای حصول آن، مشکلات جانفرسایی را تحمل کرد و سرانجام به هدف خود رسید. او در زمان حیات پیامبر اکرم جهمیشه تلاش می‎کرد که شاگرد رشید پیامبر جو عالمی فقید و آ‎گاه به دین خدا باشد. بدین جهت او هر لحظه از آن حضرت جعلمی می‏آموخت و حفظ می‌کرد و برای حصول این مهم، گرسنگی شدید و فقر و تنگدستی غیر قابل وصفی تحمل کرد. و توانست علم فراوان و با برکت از آن حضرت جبیاموزد.

پس از رحلت پیامبر اکرم جهمیشه در این اندیشه بود که باید علمی را که فرا گرفته به دیگران بیاموزد و عمرش را در این راه، یعنی خیر خواهی امت، و بیان احکام برای آنها صرف نماید. او تلاش می‌کرد تا به آنچه که آموخته است، عمل کند. و سیرت پیامبر اکرم جرا آیین زندگی خود قرار دهد بدین جهت سرگرم نشر علم و تبلیغ آن شد و برای این منظور، هر تهمت و سرزنشی را تحمل کرد. چندین بار مورد آزمایش قرار گرفت و پیروز شد. بزرگ‌ترین عامل موفقیت او در طلب علم و نشر آن نه تنها تلاش و کوشش او بلکه اخلاص، صداقت و جلب رضای خدا بود. باید گفت او علم را به خاطر رضای او نشر نمود و چون سربلندی در سرای آخرت همیشه مد نظرش بود، سعادتمندانه زیست و سعادتمندانه مرد. و اگر این سخن که می‎گوید: (کلام الخلق اقلام الحق) یعنی گفتار مردم، تقدیر الهی است، درست باشد، ابوهریره در این زمینه بهره بزرگ و موفقیت چشم گیری بدست آورده است. زیرا در زمان حیات و پس از آن، بهترین افراد امت یعنی علما و فقها و محدثین و خداجویان از او به خوبی یاد کرده‎اند و امروز نیز هر جا ذکر خیرش را بیان می‎کنند.

سرور کاینات و بهترین مخلوق خدا، پیامبر اکرم ج، به ابوهریره فرمود: «گمان می‏بردم که هیچ‌کس برای پرسیدن این سؤال، از تو مستحق‎تر نیست، زیرا حرص شدید تو را برای فراگیری حدیث، دیده بودم.» طلحه بن عبیدالله، یار رسول خدا ج» می‎گوید: «شکی ندارم که ابوهریره سخنانی از پیامبر جشنیده‎ است که ما نشنیده‎ایم».

و صحابی بزرگوار ابن عمر می‌گوید: «ابوهریره از من بهتر است، زیرا احادیثی را که بیان می‎کند، به آنها عالمتر است». هم‌چنین خطاب به ابوهریره گفت: «تو از همه‌ی ما بیشتر همراه پیامبر جبودی و از همه‌ی ما بهتر احادیث او را حفظ کردی».

امام بزرگوار ابو عبدالله الشافی می‏فرماید: «ابوهریره از تمام افرادی که در زمان او حدیث روایت می‎کردند، دارای حفظ بیشتری بوده است».

و امیر المؤمنین، امام بخاری می‎گوید: «بیش از هشتصد نفر عالم، به نقل از ابوهریره حدیث روایت می‏کردند. او در زمان خودش از همه‌ی کسانی‌که حدیث روایت می‎کردند، از حفظ بیشتری برخوردار بوده است».

امام ذهبی می‏گوید: «ابوهریره در حفظ آنچه از پیامبر جشنیده و گفته‌اند عین کلمات آن حضرت جرا، وبالاترین شخصیت می‏باشد».

امام ابن کثیر می‏گوید: «ابوهریره دارای حافظه‎ای قوی بود و از دریافت و عبادت و صداقت و بزرگی خاصی برخوردار بود. او معروفترین راوی حدیث پیامبر جو از حفاظ صحابه بود».

شیخ الاسلام ابن حجر، شارح بخاری، می‌‏گوید: «‌ابوهریره از همه‌ی کسانی‌که در زمان او حدیث روایت می‏کردند، حافظه‏اش قوی‎تر بود و هیچ یک از اصحاب به اندازه او حدیث روایت نکرده است و همین افتخار برای او کافی است که نامش ده‌ها هزار بار در دیوان‏های بزرگ اسلامی آمده است و پس از ۱۴ قرن، باز هم بر سر زبان هزاران نفر از علماء و طلاب، جاری می‎شود».

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ تُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ تَوۡبَةٗ نَّصُوحًا عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمۡ سَيِّ‍َٔاتِكُمۡ وَيُدۡخِلَكُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ يَوۡمَ لَا يُخۡزِي ٱللَّهُ ٱلنَّبِيَّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥۖ نُورُهُمۡ يَسۡعَىٰ بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَبِأَيۡمَٰنِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَتۡمِمۡ لَنَا نُورَنَا وَٱغۡفِرۡ لَنَآۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ٨﴾[التحریم: ۸].

***

﴿يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَبِأَيۡمَٰنِهِمۖ بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ١٢﴾[الحدید: ۱۲].

پی نوشت‌ها