* آدم معصیت نمود
کسی که بگوید آدم معصیت نکرد چنین فردی قرآن را تکذیب نموده است و از او درخواست توبه می‌شود و در صورت عدم توبه کشته می‌شود چون الله تعالی می‌فرماید:
﴿وَعَصَىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ ١٢١﴾[طه: ۱۲۱].
«و آدم از امر پروردگارش سرپیچی کرد و اغوا شد».
معصیت، مخالفت‌کردن دستور شرع است. پس هرکس در برابر دستورات الله تعالی که رسولانش به خاطر آن مبعوث و کتاب‌هایش را بر آنان نازل کرده مخالفت نماید او معصیت کرده است هرچند این کار داخل در قضا و قدر الهی باشد. پنداشته‌اند که معصیت از قضا و قدر الهی خارج است و این ممکن نیست چون هیچ کس از مخلوقات از تقدیر الله نمی‌توانند بگریزند. اما اگر مخالفت‌کردن دستورات پروردگار که موافق تقدیر اوست معصیت نامیم پس ابلیس، فرعون، نوح، عاد و ثمود و تمامی کافران را نباید گناهکار خواند، چون داخل در مقدرات الله تعالی هستند. بنابراین، گوینده این سخنان، سخنش مردود و بی‌ارزش است چون اگر مرتکبین این اعمال را ظالم بنامد به او گفته می‌شود که اینها نیز به تقدیر الهی آن معصیت را مرتکب شده‌اند، پس چرا آن‌ها را عاصی می‌نامید؟ در نتیجه گوینده این سخن دچار تناقض‌گویی است چون حالش بر صورتی پایدار نیست.