آيات قرآنی
۱- ﴿يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ٣٢هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ٣٣﴾[التوبة: ۳۲-۳۳].
«آنان می‌خواهند نور خدا را با [گمان‌های باطل و سخنان ناروای] دهان خود خاموش گردانند [و از گسترش این نور که اسلام است، جلوگیری کنند ...] ولی خداوند، جز این نمی‌خواهد که نور خود را به کمال رساند [و پیوسته با پیروزی این آیین، آن را گسترده‌تر گرداند ... ] هر چند کافران، دوست نداشته باشند. خدا است که پیامبر خود [محمد] را همراه با هدایت و دین راستین [به میان مردم] روانه کرد تا این آیین کامل و شامل را بر همه‌ی آیین‌ها پیروز گرداند. هر چند مشرکان دوست نداشته باشند.»
امام شافعی/می‌گوید: «خداوند متعال، دینش را بر دیگر ادیان پیروزخواهد کرد و سرانجام همه به این دین خواهند گروید و این غلبه و پیروزی، هر زمانی که خواست خداوند باشد، صورت خواهد گرفت.» بی‌‌گمان این دین، در تمام زمین فراگیر خواهد شد تا بر همه‌ی ادیان چیره شود و تاریکی‌های جاهلیت را که تمام زمین را در برگرفته از میان ببرد؛ چون این همان دینی است که روح را اشباع می‌کند و با سرشت و فطرت، هماهنگی دارد و روان آدمی، با این دین به آرامش می‌رسد و وجود انسان با این آیین به پایداری دست می‌یابد. چنانچه خداوند متعال، در بیان برتری و گستردگی این دین از آن به عنوان هدایت و دین حق و راستین تعبیر می‌فرماید. بدون شک حق و راستی پایدار و پابرجا و باطل نابود شدنی است:
﴿بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ..َ١٨﴾[الأنبياء: ۱۸].
«بلکه، حق را به جان باطل می‌اندازیم و حق، مغز سر باطل را از هم می‌پاشاند و باطل هر چه زودتر محو و نابود می‌شود.»
۱. حق در زمین و وجود انسان استوار است و باطل در میان آدمیان چون بیگانه‌ای است که خداوند آنها منسوب می‌کند:
﴿أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ٢٤ تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ٢٥ وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ٢٦﴾[إبراهيم: ۲۴-۲۶].
«بنگر که خدا چگونه سخنی نیکو را مثل می‌زند که مانند: سخن درختی خوب است که تنه‌ی‌آن [در زمین] استوار و شاخه‌هایش در فضا [پراکنده] باشد. بنا به اراده وخواست خدا هر زمانی میوه‌ی خود را بدهد [و دائماً به بار نشسته و سرسبز وخرم باشد]. خداوند برای مردم مثل‌ها می‌زند تا متذکر گردند و پند گیرند وسخن بد به درخت بدی می‌ماند که از سطح زمین کنده شده باشد [و در برابر وزش طوفان‌ها هر روز به گوشه‌ای پرتاب گردد و ثبات و] قراری نداشته‌باشد.»
۲. حق سودمند و ماندگار است و باطل بی‌سود و نابود شدنی:
﴿أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَابِيًا وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ١٧﴾[الرعد: ۱٧].
«خداوند، از [ابرهای] آسمان، آب فرو می‌باراند و دره‌ها و رودخانه‌ها هر یک به اندازه‌ی گنجایش خویش [برای رویش گیاهان و بهره‌وری درختان، از آب آن] در خود می‌گنجانند و روی سیلاب ها، کف‌های زیاد و بی‌سودی قرار می‌گیرد؛ همچنین است آنچه از طلا و نقره و غیره جهت تهیه‌ی زیورآلات یا کالا روی آتش ذوب می‌کنند، کف‌هایی مانند کف‌های آب برمی‌آورد پروردگار برای حق و باطل چنین مثال می‌زند اما کف‌ها، [بی‌سود و بیهوده است و هر چه زودتر] دور انداخته می‌شود، ولی آنچه برای مردم سودمند است، در زمین ماندگار می‌گردد. خداوند این چنین مثال می‌زند.»
(عقاید باطل همسان کف و خس و خاشاک روی آب و بالای فلزات است که‌هر چه زودتر از میان می‌رود، ولی دین حقیقی و راستین آسمانی، چون آب ، طلا ونقره سودمند است.)