با گناهان چگونه مبارزه کنیم؟

فهرست کتاب

۸- بیهوشی در عالم برزخ

۸- بیهوشی در عالم برزخ

در قرآن و احادیث دلایل بی‌شماری گویای این هستند که بیهوشی عالم برزخ موجب نابودی گناهان می‌شود، چنانچه خداوند متعال می‌فرماید:

﴿وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا مَن شَآءَ ٱللَّهُۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخۡرَىٰ فَإِذَا هُمۡ قِيَامٞ يَنظُرُونَ ٦٨[الزمر: ۶۸].

«در صوردمیده خواهد شد و تمام کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند (بیهوش) می‌شوند و می‌میرند، مگر کسانی که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده می‌شود بناگاه همگی بپا می‌خیزند و در انتظار هستند».

و در حدیثی از حضرت عایشه لروایت است که حضرت پیامبر صفرمودند: قبر فشاردادن و تنگی دارد، و اگر شخصی از آن نجات می‌یافت، لزوماً حضرت سعد بن معاذ ساز آن رستگار می‌شد [۱۰۶].

و در حدیثی دیگر از حضرت ابوسعید سروایت است که حضرت رسول اکرم صدر مجلسی تشریف داشتند که مردی یهودی آمد و گفت: ای ابوالقاسم! مردی از یارانت بر صورتم سیلی زده است.

- حضرت پیامبر ص: پرسیدند: چه کسی؟

- گفت: مردی از انصار.

- حضرت پیامبر ص: او را صدا کنید.

- آیا تو او را زده‌ای؟

- بله، من در بازار از او شنیدم که چنین می‌گفت: سوگند به آن ذاتی که حضرت موسی ÷را از میان همه عالمیان برگزید.

- گفتم: مرد پست، او از حضرت محمد صبرتر است؟!.

- و بر او خشمگین شدم و صورتش را سیلی کوبیدم.

- حضرت پیامبر ص: در میان انبیاء شما اظهار و اعلام برتری نکنید، و فرمودند:

مردم در روز قیامت بیهوش می‌شوند، و من اولین کسی هستم که زمین برایم شکافته می‌شود، و چون بلند می‌شوم، حضرت موسی ÷را می‌بینم که پایه‌ای از پایه‌های عرش را گرفته است، ولی نمی‌دانم که آیا او هم بیهوش شده است یا این که با همان بیهوشی اولش (در دنیا) حساب گرفته شده است [۱۰۷].

و از این جمله که فرمودند: آیا حضرت موسی ÷بیهوش شده؟

یا این که با بیهوشی دنیا تصفیه حساب شده است، ثابت می‌شود که انسان با بیهوش‌شدن تصفیه حساب می‌شود.

و آنچه در حدیث حضرت انس بن مالک سدر باره سؤال دو فرشته (منکر و نکیر) در قبر وارد شده [۱۰۸]، و احادیث دیگر بر این دلالت می‌کنند که در قبر آزمایشات و امتحان‌هایی هست و شاید وسیله کفاره گناهان بشنوند والله أعلم وأحکم.

[۱۰۶] مسند امام احمد: ۶ / ۵۵، صحیح الجامع: ۲ / ۲۳۶. [۱۰۷] اللؤلؤ والـمرجان: ۳ / ۱۱۸. [۱۰۸] بخاری: ۲ / ۲۳۲، مسلم: ۴ / ۲۲۰۲.