بلکه گمراه شدی

نقد و ردیه‌ای مفصل است بر کتاب «آنگاه هدایت یافتم» اثر محمد تیجانی. کتاب مذکور، در بردارنده مدعیات مشخصی است که به ظاهر از اهل سنت بوده، اما به دلایل واهی و دروغی، که در کتابش شرح داده، به مذهب شیعه اثنی عشری درآمده است. از آنجا که این اثر یکی از مهم‌ترین ابزراهای شیعه غالی برای غوغاسالاری و اثبات حقانیتش به شمار می‌رود، نویسنده بر آن شده است تا در یک پژوهش تحقیقیِ مبسوط، دروغ‌ها و خطاهای تیجانی را برملا سازد و شیعیان را به بازاندیشی اعتقادات خود دعوت نماید. وی در باب نخست کتاب، مفهوم و مصداق صحابه را از دیدگاه اهل سنت و شیعه دوازده امامی بیان نموده و در ادامه، دیدگاه تیجانی را درباره صلح حدیبیه، مصیبت روز پنجشنبه و عملکرد صحابه سپاه اسامه، تحلیل و نقد می‌کند. باب سوم، پاسخی است به ادعای وی در مورد قرآنِ صحابه و باب چهارم، رد سخن تیجانی است در این مورد که رسول اکرمr اصحابش را مورد نکوهش قرار داده است. در باب بعد، مدعیات او را درباره نکوهیدن برخی صحابه نسبت به برخی دیگر، بررسی نموده و آنگاه، مطاعن و یاوه‌های او را در قبال خلیفه اول، ابوبکر صدیق و همچنین عمر بن خطاب و عثمان بن عفوانy پاسخ می‌گوید. نویسنده در باب‌های آتی کتاب، ضمن افشای دروغ‌های تیجانی، سیمای حقیقیِ امّ المؤمنین عایشه، طلحه، زبیر و ابوهریره را توصیف و از آنان در مقابل کذب و افتراء او دفاع می‌کند. وی در بخش پایانی کتاب، به هفده مورد از شبهات شیعه درباره اهل سنت و جماعت و اعتقادات آنان جواب می‌دهد.