سوم: رویگردانی از ذکر و یاد خداوند
خداوند متعال میفرماید:
﴿وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ ١٢٤﴾[طه: ۱۲۴].
«هر کس از یاد من اعراض و رویگردانی کند (و از احکام الهی دوری گزیند) زندگی وی تنگ خواهد شد (چون نه به قسمت و نصیب خدادادی قانع خواهد شد و نه تسلیم قضا و قدر الهی خواهد گشت) و روز رستاخیز او را نابینا (به عرصهی قیامت گسیل، و با دیگران در آنجا) گرد هم میآوریم».
از جمعی از اسلاف نقل شده است که آنان در تفسیر ﴿مَعِيشَةٗ ضَنكٗا﴾(زندگی تنگ) گفتهاند: منظور از آن، «عذاب قبر» است و این از رسول خداجبه روایت مرفوع بیان شده است، ولی «ابن کثیر» میگوید:
روایت موقوف است.