پنجم: اطاعت و بندگی خداوند متعال
از جمله اسبابی که موجب رهایی از عذاب قبر میشوند، اطاعت و بندگی خداوند متعال است، یعنی پایبندی به اوامر و دستورات خداوند متعال و پیروی از رسول خدا جکه از جملهی آنها: برپایی نماز، پرداختن زکات بذل و بخشش مال، احسان و نیکی کردن به مردم و سایر اعمال نیک، و پرهیز نمودن از کارهای نهی شده، میباشد؛ چنانکه در اینباره خداوند متعال میفرماید:
﴿وَمَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِأَنفُسِهِمۡ يَمۡهَدُونَ ٤٤﴾[الروم: ۴۴].
«کسانی که (ایمان داشته) و کارهای نیکو انجام دهند (راه بهشت سرمدی و نعیم ابدی را) برای خود مهیا میسازند».
مجاهد/در مورد این آیه گفته است: یعنی در قبر.
* ابوهریرهسمیگوید: رسول خدا جفرمود: «زمانی که میت در قبر گذاشته میشود، صدای پای مردم را میشنود که برمیگردند، اگر میت مؤمن باشد، نماز بالای سرش، روزه سمت راست، زکات سمت چپ او قرار میگیرند و سایر کارهای خیر از قبیل صدقه، صلهی رحم، و سایر کارها از قبیل خوشرفتاری با مردم، سمت پاهایش قرار میگیرند. پس هنگامی که عذاب از جانب سر میت میآید، نماز میگوید از طرف من، هیچ راهی برای ورود نیست، و زمانی که از جانب راست وارد میشود، روزه میگوید: از طرف من هیچ راهی برای ورود نیست، بعد از سمت چپ وارد میشود، زکات میگوید: از طرف من هیچ راهی برای ورود نیست، سپس از طرف پاها وارد میشود، در این هنگام کارهای خیری که انجام داده از جمله: کمک به نیازمندان، صدقه، صله رحم، و خوشرفتاری با مردم، همهی اینها میگویند از جانب ما هم راهی برای ورود به بدن میت نیست ...» [۴۴].
* همچنین در حدیثی که براء بن عازبسروایت کرده، آمده است که رسول خدا جفرمود: شخصی خوشچهره، با لباسهای زیبا و بوی خوش نزد میت میآید و به او میگوید: «مژده باد تو را به رضامندی و خشنودی پروردگارت و باغ و بستانهایی که دارای نعمتهای جاودان و همیشگی هستند! این همان لحظهای است که در دنیا به آن وعده داده میشدی.» مؤمن میگوید: تو چه کسی هستی، خداوند به تو بشارت خیر و نیک بدهد، تو چه کسی هستی که از چهرهات خیر و نیکی میبارد؟ میگوید: «أَنَا عَمَلُكَ الصَّالِحُ، فَوَالله مَا عَلِمْتُكَ إِلاَّ كُنْتَ سَرِيعًا فِي طَاعَةِ الله بَطِيئًا عَنْ مَعْصِيَتِهِ، فَجَزَاكَ الله خَيْرًا» [۴۵].
«من عمل نیک و خیر تو هستم، سوگند به خدا جز سریع و شتابان بودنت در طاعت و عبادت خداوند، و رویگردانیات از معصیت و نافرمانی خداوند متعال چیز دیگری نمیدانم، خداوند متعال به شما پاداش نیک بدهد!»
[۴۴] حدیث حسن است، روایت از حاکم (۱/۳۷۹) و. بیهقی (۱۳۹) [۴۵] مصدر قبلا ذکر شد.