پاسخ به شبهه پیرامون حدیث حوض
حدیثی که مورد استناد دائم مراجع رافضی و جناب قزوینی است مبنی بر اینکه در جهان آخرت پیامبرص سراغ اصحاب خویش را می‌گیرد و به او می‌گویند: تو نمی‌دانی اصحاب و یارانت پس از تو چه کردند و آن‌ها پس از تو مرتد شدند. [مسلم (۳/۱۱۱)]
سوال ما این است که چطور این حدیث مورد استناد شماست؟ مگر شما عقیده ندارید که پیامبر و امامان پس از مرگ نیز از احوال ما باخبرند و در واقع زنده‌اند، پس چطور در این حدیث پیامبرص از یاران خودش هم بی‌خبر است؟ و حتی از حوادث پس از رحلت خویش اطلاعی ندارد.
مگر شما نمی‌گوئید: حضرت فاطمه به کسانی‌که علیه او ظلم کرده بودند فرموده که شکایت شما را نزد پدرم خواهم برد، پس چطور پیامبرص بی‌اطلاع است؟
و شما از کجا متوجه شده‌اید که منظور از اصحاب، ابوبکر و عمر هستند؟ و از کجا فهمیدید که منظور از ارتداد غصب خلافت علی بوده؟ این خلافت الهی ادعای شماست که هنوز هم نتوانسته‌اید آن را ثابت کنید.
و اما در سوره الرحمن آیه۴۱ چنین آمده: ﴿يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَٱلۡأَقۡدَامِ٤١﴾[الرحمن: ۴۱] «تبهکاران از سیمای‌شان شناخته مىشوند و از پیشانى و پای‌شان بگیرند». در سوره طه نیز چنین آمده: ﴿وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ١٢٤﴾[طه: ۱۲۴] «و هرکس از یاد من دل بگرداند در حقیقت زندگى تنگ (و سختى) خواهد داشت و روز رستاخیز او را نابینا محشور مىکنیم»، ﴿قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرۡتَنِيٓ أَعۡمَىٰ وَقَدۡ كُنتُ بَصِيرٗا١٢٥﴾[طه: ۱۲۵] «مىگوید پروردگارا! چرا مرا نابینا محشور کردى با آنکه بینا بودم»، ﴿قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتۡكَ ءَايَٰتُنَا فَنَسِيتَهَاۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمَ تُنسَىٰ١٢٦﴾[طه: ۱۲۶] «مىفرماید همان طور که نشانههاى ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى امروز همان‌گونه فراموش مىشوى» [۲]. سوال اینجاست که پس چطور پیامبرص در قیامت اصحاب مرتد خودش را از چهره آن‌ها نمی‌شناسد؟!! مگر طبق قرآن مجرمین از سیمای‌شان شناخته نمی‌شوند؟ ولی عالم رافضی می‌گوید در قیامت، اصحاب پیامبر اسلام را بردند و پیامبر علتش را جویا شد و به او گفتند که تو نمی‌دانی!! به این دو کلمه توجه بیشتری داشته باشید: تو نمی‌دانی!!! و روافض با وجود اینکه معصومین خود را حی و حاضر می‌دانند پس چگونه و چرا به این حدیث استناد می‌کنند؟
[۲] ﴿يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ وَنَحۡشُرُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ يَوۡمَئِذٖ زُرۡقٗا١٠٢﴾[طه: ۱۰۲]، [همان] روزى‌که در صور دمیده مىشود و در آن روز مجرمان را کبود چشم بر مىانگیزیم. در ضمن در آیات ۱۲۴ و ۱۲۵ و ۱۲۶ سوره طه صریحا بیان شده که فرد غافل از خدا نابینا محشور می‌شود و حتی سبب آن را جویا می‌شود که چگونه قبلا بینا بوده ولی اکنون این‌گونه شده است؟ بنابراین نمی‌توانید بگویید که منظور از نابینا بودن در واقع کوردل بودن است چون بسیار مسخره خواهد شد، زیرا گنه‌کار می‌گوید چطور قبلا بینا بوده‌ام و بنابراین طبق تفسیر شما یعنی منظورش این خواهد بود که چطور قبلا بصیر و هوشیار و دل آگاه بوده‌ام؟!!!