سخن آخر

خواننده گرامی! شاید با ملاحظه این نشانه‌ها و امثال آن نیکی تحقق یابد و راههای [دعوتگری] پخته شوند و حکمت ثمره دهد: ﴿وَمَن يُؤۡتَ ٱلۡحِكۡمَةَ فَقَدۡ أُوتِيَ خَيۡرٗا كَثِيرٗاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ﴾[البقرة: ۲۶٩]. «و به هر کسی که فرزانگی داده شود بیگمان خیر فراوانی بدو داده شده است و جز خردمندان متذکر نمی‌گردند».

انسانها نصیب وافری از اهلیت یافتن برای قبول پیام دعوتگران را دارند، و شنیدن کلام خدا و کلام رسول خدا صرا دوست دارند و از پند و اندرزها استفاده می‌کنند، از خیر و نیکی نزدیک و مستعدّ انجام آن هستند پس دعوتگران باید این حقیقت را دریابند و مردم را به ارشادات شارع راهنمایی کنند، و نه تحمیل سرشت شارع بر آنان، و نه به‌سوی غوغای فراگیر، و از لغزشگاهها و پیچ و خم‌هایی که دشمنان دین از کفار و منافقان ایجاد کرده‌اند، پرهیز کنند.

خداوند همه را به راه هدایت توفیق داده و اعمال و مقاصد را اصلاح کند.

وصلی الله علی محمد وآله وصحبه وسلّم