دولت ایوبیان:
با وفات نورالدین محمود به سال ۵۶۹ ﻫ (۱۱۷۴ میلادی)، صلاح الدین ایوبی دولت ایوبیان را تشکیل داد و قاهره را به عنوان پایتخت خود برگزید و لقب سلطان گرفت.
اکنون این فرصت برای صلاح الدین فراهم شده بود که سرزمین شام را نیز به حکومت خود بیفزاید و با یکپارچه کردن نیروهای اسلامی شرایط را برای رویارویی با صلیبیان و آزادسازی سرزمین‌های اشغالی فراهم سازد. با یاری خواستن یکی از امرای دمشق از صلاح الدین ایوبی او توانست بدون هیچگونه نبرد و درگیری وارد دمشق شود. وی سپس بر حمص و حماة و بعلبک تسلط پیدا کرد و سپس استقلال خود را از خاندان نورالدین محمود اعلام کرد و خود را مستقیما تابع خلیفه عباسی خواند و از او لقب سلطان گرفت.
وی باری دیگر به سال ۵۷۸ هجری (۱۱۸۲ میلادی) به شام لشکر کشید و توانست حلب و دیگر شهرهای شام را به کنترل خود درآورد و اینگونه همه شام را به دولت خود ملحق ساحت. وی برای بسط نفوذ خود با «عصمت الدین خاتون» بیوه نورالدین، ازدواج کرد.
همه تلاش صلاح الدین در راه یکپارچه ساختن نیروهای مسلمان بیش از ده سال به طول انجامید یعنی از سال ۵۷۰ هجری (۱۱۷۴ میلادی) تا سال ۵۸۲ هجری (۱۱۸۶ میلادی).
با یکپارچه‌شدن قدرت در جهان اسلام و از بین‌رفتن عوامل اختلاف، او برای برداشتن گام بزرگ آماده شده بود: آزادسازی بیت المقدس و سرزمین‌های اسلامی تحت اشغال صلیبی‌ها.