جهاد علیه صلیبی‌ها:
نورالدین حکومتش را با حمله بر امارت صلیبی انطاکیه آغاز کرد و توانست بر تعدادی از قلعه‌ها در شمال شام تسلط یابد. سپس تلاش «جاسلین دوم» را که قصد باز پس گرفتن «رها» را داشت خنثی نمود. شکست دوم صلیبیان در رها سخت‌تر از شکست نخستشان در دوران عمالدین بود. نورالدین همچنین ارمنی‌های رها را که در این نبرد به مسلمانان خیانت نمودند تنبیه کرد که در پی آن، دیگر مسیحیان این سرزمین آنجا را ترک گفتند.
نورالدین همیشه تلاش داشت نیروهای اسلامی پراکنده در شمال عراق و شام را به سوی خود جذب کرده و دل آن‌ها را به دست بیاورد تا بتواند در برابر دشمن صلیبی بایستد. وی برای این هدف در سال ۵۴۱ هجری برابر با ۱۱۴۷ میلادی توافق‌نامه‌ای با «معین الدین أنر» حاکم دمشق منعقد نمود و با دختر وی ازدواج کرد.
هنگامی که معین الدین انر در برابر خطر صلیبی‌ها قرار گرفت، کسی جز نورالدین را برای کمک به خویش نیافت. نورالدین به کمک وی شتافت و آن دو به یاری هم «بصرا» و «سرخند» را پیش از آنکه به دست صلیبیان بیافتند به تصرف درآوردند. سپس نورالدین دمشق را ترک گفت تا آنکه حاکم آنجا اطمینان حاصل کند که او جز به فکر از بین بردن صلیبیان نیست و طمعی در حکومت وی ندارد. سپس نورالدین به سوی دژهای امارت انطاکیه رهسپار شد و «ارتاح» و «کفرلاثا» و «بصرفوت» را تصرف نمود.
در پی این اقدامات ترس نورالدین در قلب صلیبی‌ها افتاد و دانستند که در برابر مردی قدرتمند قرار دارند که در شایستگی و نیرو چیزی از پدرش عمادالدین کم ندارد. آنان پیش از این گمان برده بودند با مرگ عمادالدین آسوده شده‌اند اما این امیدشان در برابر شور و شجاعت فرزندش نقش بر آب شد. نورالدین در آن هنگام تنها ۲۹ سال سن داشت اما از حکمت و تدبیر فراوانی بهره‌مند بود.
در سال ۵۴۲ هجری برابر با ۱۱۴۷ میلادی دومین حمله‌ی صلیبی علیه سرزمین شام، به فرماندهی «لویس هفتم» و «کنراد سوم» به وقوع پیوست اما این هجوم نتیجه‌ای برای صلیبیان در بر نداشت و به سختی شکست خورد و صلیبی‌ها نتوانستند دمشق را به اشغال درآورند. این پیروزی نتیجه‌ی صبر مجاهدان و وحدت مسلمانان بود که در این میان نیروهایی که به همراه سیف الدین غازی و برادرش نورالدین برای دفاع از دمشق آمده بودند نقش بزرگی در این پیروی داشتند.
نورالدین از این شکست صلیبیان و هیبت زخم خورده‌ی آنان سود برد و پس از آنکه نفوذش در منطقه‌ی شام گسترده‌تر شده بود به انطاکیه لشکر کشید و در سال ۵۴۴ هجری برابر با ۱۱۴۹ میلادی به منطقه‌ی قلعه‌ی «حارم» واقع در کناره‌ی شرقی نهر «العاصی» هجوم برد و پس از آن قلعه‌ی «إنب» را به محاصره درآورد.
حاکم انطاکیه «ریموند دو پواتیه» به دفاع از آن برخواست و دو گروه به تاریخ ۲۱ صفر ۵۴۴ هجری برابر با ژوئن ۱۱۴۹ میلادی در برابر هم ایستادند که مسلمانان توانستند در این نبرد به پیروزی دست یابند و صلیبیان را تار و مار کنند. حاکم صلیبی انطاکیه و دیگر سران صلیبی در این نبرد کشته شدند و مسلمانان در پی این پیروزی بزرگ شاد گردیدند.