پیام:
به پژوهشگران و نویسندگانِ تاریخ امت، و کسانی که به سوی یکصدایی و وحدت فرا می‌خوانند.
به کسانی از خطر جهانی شدن، آثار آن و وجوب اتحاد برای ایستادگی در برابر آثار آن سخن می‌گویند.
و به هر کسی که نسبت به این امت غیرت دارد، می‌گویم: چرا بدون پژوهش و تفکر، موضوعات و مسائل تاریخی که آثار منفی دارد را زنده می‌کنیم؟ به خاطر مردمِ عوام یا به خاطر تقلید کورکورانه یا در آمد مادی!
شگفتزده می‌شوی از نویسندگان و پژوهشگران بسیاری که اوقات و توان خویش را در مسائل تاریخی یا فکری‌ای صرف می‌کنند که بر اساس روایات ضعیف و سست یا هوس‌ها و مانند آن بنا شده است؛ حتی برخی از آنان گمان می‌کنند کار نیکی انجام داده و به حقایق علمی رسیده‌اند؛در حالی که یافته‌های آنان سبب تفرقهٔ امت می‌شود و اگر دربارۀ ثمره‌های کار و تلاش آنها بپرسی پاسخی نمی‌یابی، و آنکه وضعیتش بهتر از بقیه بوده می‌گوید: فقط به خاطر علم است و بس.
آن اساس علمی که بر آن تکیه کرده کجاست؟
در کتابچهٔ اصحاب، پیوستگی میان رسول اللهجو یاران گرامی‌اش بیان شد و گفته شد که از وظایف رسول اللهج، تزکیهٔ کسانی بود که به وی ایمان آورده بودند، یعنی درس ناخوانده‌هایی که الله آنان را با ایمان آوردن به پیامبرجو همنشینی با وی، گرامی داشت. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿هُوَ ٱلَّذِي بَعَثَ فِي ٱلۡأُمِّيِّۧنَ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِهِۦ وَيُزَكِّيهِمۡ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبۡلُ لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ ٢﴾[الجمعة: ۲]
«اوست كه در ميان مردمى آموزش نديده، رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنان مىخوانَد و [از پليدى جهل و شرك] پاكشان مىسازد و به آنان كتاب و دانشِ توأم با بينش مىآموزد، در حالى كه قبل از آن واقعاً در گمراهى آشكارى بودند».
و صحابه همان کسانی بودند که پیام‌رسان مهربانی و هدایت آنان را تربیت و تزکیه نموده و آموزش داد.
پیش از این دربارۀ رابطهٔ تنگاتنگ پیامبری که فرمانده بود و سربازان او سخن گفته شد. دربارۀ پیامبری که الگو بود و کسانی که از او فرا می‌گرفتند.
پیامبری که همنشین بود و کسانی که در کنار او زیسته و همسایه‌اش بودند. پیامبری که پیشوا بود و کسانی که زیر سلطهٔ او و یارانش بودند.
پیش از این در کتابچهٔ اول دربارۀ این رابطهٔ تنگاتنگ سخن گفته شد و اگر بخواهی می‌توانی به فصل اول آن مراجعه کنی [۲].
خوانندۀ گرامی:
بدون شک، پیامبرجبه بهترین شکل آنچه الله -سبحانه وتعالی- به او فرمان داده بود؛ از جمله ابلاغ رسالت و تزکیه و آموزش اصحابش و چیزهای دیگر را به خوبی اجرا نمود و از نتیجه‌های این تزکیه و پاکسازی، صفات پسندیده‌ای است که تبدیل به سرشت صحابهششده بود؛ و همین بس که آنها بهترین امتی شدند که به نفع مردم فرستاده شده‌اند. الله متعال می‌فرماید:
﴿كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ﴾[آل عمران: ۱۱۰]
«شما نيكوترين مردمى هستيد كه به جهان عرضه شديد».
در این سخن الله بیندیش: ﴿أُخۡرِجَتۡ﴾(عرضه شدید)، چه کسی آنها را فرستاد و این مقام را به آنان عطا نمود؟ مانند این سخن الله متعال است که می‌فرماید:
﴿وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَٰكُمۡ أُمَّةٗ وَسَطٗا لِّتَكُونُواْ شُهَدَآءَ عَلَى ٱلنَّاسِ وَيَكُونَ ٱلرَّسُولُ عَلَيۡكُمۡ شَهِيدٗاۗ﴾[البقرة: ۱۴۳]
«بدين گونه شما را امّتى ميانه [رو] گردانيديم تا اسوه و الگو براى مردم باشيد و رسول نيز اسوه و الگو براى شما».
آیاتی که الله متعال در وصف و ستایش و یاد آنها نازل نموده، بسیار زیادند؛ و پیش از این دربارۀ دلاوریهایشان و آیاتی که دربارۀ آنان نازل شده سخن گفتیم و نیازی به تکرار آن نیست.
[۲] نام کتابچهٔ اول (صحبة رسول اللهج) است.