سخن پایانی

ستایش از آن الله است که محبت پیامبرجو اهل بیت پاکش و یاران برگزیده‌اش را به ما ارزانی داشت.

عزیزان،

لحظه‌هایی را با اهل بیت اطهار -علیهم صلوات الله وسلامه- و اصحاب برگزیدهٔ رسول اللهجسپری کردیم، با آنها بوده و مهربانی و پیوند خویشاوندی و وصلت و دوستی و برادری و همدلی آنان را که الله در قرآن کریم بیان داشته، درک نمودیم.

پس باید در دعاهایمان از پروردگار جهانیان بخواهیم که ما را به آنچه دوست داشته و خوشنود است توفیق دهد و ما را از کسانی قرار دهد که در کتاب گرانقدرش -پس از اینکه مهاجرین و انصار را می‌ستاید- دربارۀ آنها فرموده:

﴿وَٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ ١٠﴾[الحشر: ۱۰].

«و نيز خاصّ كسانى است كه از پى آنان آمدند و مى‏گويند: صاحب‌اختیارا، ما و برادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند، بيامرز و حسادت و كينه‏اى نسبت به مؤمنان در دلهاى ما مگذار، كه صاحب‌اختیارا، تو رئوف و مهربانى».

گروهی از عراق نزد امام زین‌العابدین÷آمده و دربارۀ ابوبکر و عمر و عثمانشبد گفتند. هنگامی که سخنشان به پایان رسید، به آنها گفت: به من نمی‌گویید؟ آیا شما از پیشگامان مهاجر هستید «كه از خانه و اموال خود رانده شده‏اند، در حالى كه افزون بخشى و خشنودى خدا را مى‏خواهند و [دين] خدا و رسولش را يارى مى‏كنند؛ آنان صداقت دارند»؟ گفتند: نه. گفت: پس شما از کسانی هستید که «قبل از مهاجرين، در [مدينه] خانه امن و ايمان، جاى گرفتند و كسانى را كه به سوى آنان هجرت كرده‏اند، دوست مى‏دارند و در دل خود دغدغه‏اى نسبت به آنچه در اختيار مهاجران قرار داده شده است، احساس نمى‏كنند و هرچند خود نيازمند باشند، [آنان را] بر خود مقدّم مى‏شمرند» ؟ گفتند نه. امام گفت: شما انکار کردید که از جملهٔ یکی از این دو گروه هستید و من گواهی می‌دهم که شما از کسانی نیستید که الله دربارۀ آنها فرموده: «كسانى است كه از پى آنان آمدند و مى‏گويند: صاحب‌اختیارا، ما و برادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند، بيامرز و حسادت و كينه‏اى نسبت به مؤمنان در دلهاى ما مگذار» از نزدم بروید خداوند شما را به سزایتان برساند.

هر چند دلیلها روشن و آشکار باشد، انسان از مولایش ـ عزوجل ـ بی‌نیاز نمی‌شود و معلوم است که الله ـ عزوجل ـ پیامبرشجرا با معجزه‌های تابناک و قرآن کریم که آن را نوری آشکار نامیده، تأیید نمود و با وجود بیان شیوا و ظاهر و باطن نیکویی که داشت و اهل مکه از کودکی تا هنگام بعثت وی را می‌شناختند؛ اما بسیاری از اهل مکه بر کفرشان ماندند، تا اینکه فتح مکه فرا رسید. بابراین باید با جدیت دعا کرده و از الله توفیق و پایداری بر حق و پیروی از آن را هر کجا که بود بخواهیم چرا که هدایت تنها از سوی الله عزوجل است.

برادر و خواهر گرامی؛

بدان که تو نسبت به آنچه الله تو را بدان فرمان داده پرسیده خواهی شد و الله تو را بر اساس آن به حساب می‌کشد؛ بنابراین برحذر باش که سخن هیچ یک از بشر را بر کلام الله ـ سبحانه وتعالی ـ مقدم بدانی، در حالی که الله قرآن را با زبان آشکار عربی برایت نازل نموده و آن را برای مؤمنان، هدایت و شفا، و برای غیر مؤمنان، نابینایی قرار داده است؛ چنانکه الله ـ سبحانه ـ فرموده:

﴿قُلۡ هُوَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ هُدٗى وَشِفَآءٞۚ وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٞ وَهُوَ عَلَيۡهِمۡ عَمًى﴾[فصلت: ۴۴]

«بگو: اين كتاب براى باورداران، هدايت و شفاست؛ و آنان كه باور ندارند، در گوشهايشان سنگينى است و قرآن بر آنان نامفهوم است».

پس رهنمودهای قرآن را به کار بند و آن را در برابر دیدگانت قرار ده، الله تو را به خوشنودی‌اش رهنمود کند.

خوانندۀ گرامی، حساب و کتاب آفریده‌ها همگی بر عهدهٔ‌ الله ـ سبحانه و تعالی ـ است و بشر در این کار دخالتی ندارد و تنها نیکوکاران با شرایط خاصی اجازه شفاعت دارند. پس باید از بی‌ادبی در برابر مولی ـ سبحانه و تعالی ـ و حکم کردن بر بندگانش دوری کنیم.

اگر اهل بیت رسول اللهجو دیگر اصحاب ـ رضی الله عنهم اجمعین ـ را با هم دوست داشته باشیم، هیچ آسیبی به ما نمی‌رسد؛ بلکه کار ما موافق با قرآن کریم و روایات صحیح بوده است؛ پس بیندیش.

در پایان باید با جدیت دعا کرده و از الله متعال درخواست کنیم که هرگونه بدبینی و کدورتی را نسبت به یاران رسول اللهجاز دلهایمان بزداید و ما را با حق روشن نماید و ما در مقابله با نفس و شیطان یاری دهد. او بر اینکار سزاوار و تواناست و الله داناتر است. درود و سلام الله بر پیامبرمان محمد و بر اهل بیت و یارانش باد.