دوم: حق درود فرستادن بر آنها
یکی از حقوق آنها درود فرستادن بر آنها است چنانکه الله متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا ٥٦﴾[الأحزاب: ۵۶].
«بی‌گمان خداوند و فرشتگانش بر پيامبر درود می‌فرستند. ای مؤمنان (شما نيز) بر او درود بفرستيد و چنانكه بايد سلام بگوييد».
امام مسلم در صحیح خویش از ابی مسعود انصاریسروایت می‌کند که گفت: «أَتَانَا رَسُولُ اللَّهِجوَنَحْنُ فِي مَجْلِسِ سَعْدِ بْنِ عُبَادَةَ، فَقَالَ لَهُ بَشِيرُ بْنُ سَعْدٍ: أَمَرَنَا اللَّهُ تَعَالَى، أَنَّ نُصَلِّيَ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، فَكَيْفَ نُصَلِّي عَلَيْكَ؟ قَالَ: فَسَكَتَ رَسُولُ اللَّهِجحَتَّى تَمَنَّيْنَا أَنَّهُ لَمْ يَسْأَلْهُ، ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِج:«قُولُوا: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، فِي الْعَالَمِينَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ، وَالسَّلَامُ كَمَا قَدْ عَلِمْتُمْ» [۱۹]یعنی: رسول اللهجدر مجلس سعد بن عباده نزد ما آمد. بشر بن سعد به وی گفت: ای رسول خدا، الله متعال ما را فرمان داده که بر شما درود بفرستیم؛ چگونه این کار را انجام دهیم؟ رسول اللهجسکوت نمود تا جایی که آرزو کردیم ای کاش از او نپرسیده بود. سپس رسول اللهجفرمود: بگویید: خداوندا، بر محمد و بر آل محمد درود فرست؛ همان گونه که بر آل ابراهیم درود فرستادی، و بر محمد و بر آل محمد برکت قرار ده؛ همان گونه که بر آل ابراهیم برکت قرار دادی؛ تو در میان جهانیان ستایش شده و ارجمندی و سلام فرستادن همانگونه است که می‌دانید.
حدیث ابی حمید ساعدی که متفق علیه است نیز همین را می‌گوید و دلیل‌ها در این زمینه بسیارند. ابن قیم/می‌گوید: این حقی ویژهٔ آنهاست که از آنِ بقیهٔ امت نیست و پیشوایان در این زمینه اختلافی ندارند [۲۰]. و این در صلوات ابراهیمی وارد شده است.
[۱۹] صحیح مسلم کتاب الصلاة باب الصلاة علی النبی بعد التشهد ۱/۳۰۵ شماره ۴۰۵. [۲۰] جلاء الأفهام . در این باره توضیح داده است.