موضوع اول: دلیل نامگذاری

‌نام هر چیز به صاحب نام اشاره دارد، و عنوانی است که صاحبش را، از دیگران متمایز می‌سازد و این امر برای مردم تبدیل به عادت شده است و هیچ عاقلی در اهمیت نام تردیدی ندارد چرا که بوسیلهٔ آن نوزادی که متولد شده شناخته می‌شود و از برادران و خواهرانش و افراد یگر، متمایز شده و برای او و فرزندانش که پس از وی می‌آیند نشانه می‌شود و حتی پس از اینکه شخص از بین رفت باز هم نامش باقی می‌ماند.

اسم از «سمو» مشتق شده است که معنای آن بلندی است یا اینکه از «وَسم» به معنای علامت و نشانه، مشتق شده است که هر دوی اینها بیانگر اهمیت نامی است که بر شخص متولد شده گذاشته می‌شود.

اهمیت نامگذاری فرزند، بر کسی پوشیده نیست. نام بیانگر دین و خرد نیز می‌باشد مثلاً آیا شنیده‌ای که شخص مسیحی یا یهودی نام فرزندش را محمدجبگذارد؟ یا اینکه مسلمانان ـ به جز افراد شاذ ـ نام فرزندانشان را لات و عزی بگذارند؟

پسر از طریق اسم به پدرش ربط داده می‌شود و پدر و خانواده فرزندشان را با نامی که برایش انتخاب کرده‌اند صدا می‌زنند و استفاده از نام در میان افراد خانواده بسیار زیاد است و از قدیم گفته‌اند: «نامت را بگو، پدرت را خواهم شناخت» [۳].

[۳] نگا: تسمیة المولود، تألیف علامه شیخ بکر بن عبدالله ابو زید.