اول: حق محبت و دوستی
خوانندۀ گرامی، بر تو پوشیده نیست که محبت هر مرد و زن مؤمن واجب شرعی است. محبت و دوست داشتنی که دربارۀ آل رسول اللهجذکر شد، محبتی ویژه است که دیگران در آن سهیم نیستند، زیرا پیامبرجفرمود: «لقرابتي»(به خاطر خویشاوندی با من). اما محبت اولی که به خاطر الله است همان برادریِ ایمانی و دوستی است که برای عموم مسلمانان است. مسلمان، برادرِ مسلمان است و شامل همهٔ مسلمانان می‌شود، از جمله آل رسول اللهج.
پیامبرجبرای خویشاوندان خود، محبتی ویژه تعیین نموده است زیرا آنها خویشاوندان رسول اللهجهستند و الله متعال فرموده:
﴿قُل لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾[الشورى: ۲۳].
«بگو: از شما پاداشى بر رسالتم نمىخواهم، جز [رعايتِ] مودّت خويشاوندى».
این معنای حدیث قبلی بر اساس معنی صحیح این آیه است زیرا برخی از مفسرین معنای این آیه را چنین گفته‌اند: مرا به خاطر خویشاوندی‌‌ای که با شما دارم، باید دوست بدارید؛ زیرا رسول اللهجبا تمام تیره‌ها و قبایل قریش خویشاوندی داشت.
مراد اینکه محبت و دوستی و احترام آنها به خاطر خویشاوندی با رسول اللهجثابت است و با دوستی با عموم مسلمانان متفاوت است.