دوران کودکی
امام ندوی در خانوادهای پرورش یافت که همهی افراد آن، اهل علم و مطالعه و اهل قلم بودند و هر کتاب جدیدی که به دستشان میرسید، مطالعهی آن را بر خود لازم میدانستند، بر اثر همین ذوق مطالعه بود که سید در سنین ۱۲ – ۱۳ سالگی، زبان عربی، انگلیسی و فارسی را به خوبی میدانست و هنگامی که در سال (۱۹۶۲م) کنفرانس ندوة العلماء با شرکت علمای بزرگ برگزار گردید، وی به زبان عربی سخنرانی کرد.