ادب با پیامبران علیم‌السلام
٧۱- انبیاء - علیهم الصلاة والسلام- بندگان خدا هستند. به هر گونه‌ای که بخواهد با آنان سخن می‌گوید و هرگاه بخواهد آنان را سرزنش می‌کند و آنان در مقابل، به تقصیر خویش اعتراف می‌کنند و از او آموزش می‌طلبند. و اما بر ما مسلمین واجب است در چنین مسایلی که آنان سرزنش شده‌اند و از پروردگارشان آمرزش طلبیده‌اند بیشتر به کاوش و جستجو نپردازیم و چنانچه لزومی پیش آمده که در چنین موارد خاصی صحبت کنیم باید صرفاً به نصوصی که در قرآن و سنت آمده است اکتفاء نماییم، همچنان بر ما واجب است که به آنان احترام بگذاریم و از آنان ستایش کنیم و بدانیم که خداوند بقدر مقام و منزلت عالی‌شان آنان را سرزنش می‌کند، و آن‌ها با شناخت عمیقی که از پروردگارشان دارند و حقوق والای او را می‌شناسند چیزهایی را تقصیر و کوتاهی بحساب می‌آورند که در نزد بقیه مردم کوتاهی بشمار نمی‌آید. و خداوند حکیم حفاظت آنان و پشتیبانی از آنان را پیوسته ملحوظ داشته و برای کسانی که به ازار و اذیت آنان بپردازند تنبیهات مناسبی در نظر گرفته است، چنانکه می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابٗا مُّهِينٗا ٥٧﴾[الأحزاب: ۵٧].
«براستی که خدا و پیامبر را اذیت می‌‌رسانند خداوند در دنیا و آخرت آنان را لعنت کرده از رحمتش دور می‌گرداند و برای آنان عذاب رسوا کننده‌ای آماده کرده است».