دعای مؤمن به یقین مستجاب است وتجارتی سودمند است چه زود وچه دیر
رسول الله جفرمودند: «ما على الأَرْضِ مُسْلِمٌ يَدْعُو اللهَ تَعَالَى بِدَعْوَةٍ إِلاَّ آتَاهُ اللهُ إِيَّاها -[إِمَّا أَنْ يُعَجِّلَهَا، وَإمَّا أَنْ يَدَّخِرَهَا لَهُ]- أَوْ صَرَفَ عَنْهُ مِنَ السُّوءِ مِثْلَهاَ، مَا لَمْ يَدْعُ بإِثْمٍ أَوْ قَطِيعَةِ رَحِمٍ، قَالَ رَجُلٌ مِنَ القَوْمِ: إِذاً نُكْثِرُ، قَالَ ج: اللهُ أَكْثَرُ» [۱۱]"هیچ مسلمانی بر زمینی خدا را به دعایی نخواند مگر این که خدا دعای او را اجابت کند، یا این که زود به او دهد، یا این که برای روز قیامت او ذخیره کند یا این که مانند آن شر و بدی از او برگرداند، درحالی که در دعای او گناه و قطع رحمی نباشد". مردی از آن‌ها گفت: اگر چنین است زیاد دعا مى‌کنیم. فرمود: خداوند بیشتر اجابت مى‌کند.
"خدایا! هرچه ما تو را بیشتردعا مى‌کنیم، توهم بیشتر اجابت فرما، اجابت زود و یا اندوختن و یا دور کردن بدی از ما، ای خداوند جهانیان".
[۱۱] ترمذی؛ الدعوات؛ باب في انتظار الفرَج وغير ذلك؛ حدیث(۳۵۷۳) از عبادة بن صامتس، و احمد در مسند المکثرین از حدیث ابی هریره س؛ حدیث(۹۷۸۴). و لفظ انتخاب شده از ترمذی است و گفت: حدیث حسن صحیح. و آنچه بین دو پرانتز است از اضافاتی است که در روایت أحمد آمده است.