دعا در روز عرفه
رسول الله جفرمودند: «خيرُ الدُّعَاءِ دُعَاءُ يَوْمِ عَرَفَةَ، وَخَيْرُ مَا قُلْتُ أَنَاْ وَالنَّبِيُّونَ مِنْ قَبْلِي: لاَ إلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» [۲۶]. بهترین دعا، دعای روزعرفه است و بهترین چیزی که من و پیامبران قبل از من گفتند، این است: «لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ».
و این روز بزرگی است که خداوند در آن بندگان بسیاری را از آتش آزاد مى‌کند [۲۷]و از بزرگ‌ترین فرصت هایی که امید است خداوند دعا را اجابت کند و برای حاج مسلمان مستحب است که در این روز بسیار دعا کند و از تقصیر و کوتاهی در دعا بپرهیزد؛ زیرا ممکن است این روز را دیگر نتواند درک کند عکس روزهای دیگر که مى‌توان جبران نمود [۲۸].
ثابت است که رسول الله جخطبه‌ی روز عرفات را کوتاه نمودند [۲۹]و نماز ظهر و عصر را به صورت جمع خواندند [۳۰]و بر این کار اصرار داشتند، به این دلیل که برای دعاکردن فراغت یابند. والله أعلم.
[۲۶] ترمذی؛ الدعوات؛ باب: في دعاء يوم عرفة؛ حدیث(۳۵۸۵) از عمرو بن شعیب از پدرش از پدربزرگشس. نووی در الأذکار؛ باب: الأذکار فی العشر الأُوَل من ذی الحجة: ضعّف الترمذی إسناده. ا هـ، ونص قول الترمذی هو: هذا حدیث حسن غریب من هذا الوجه، وحمّاد بن أبی حمید ـ الروای عن عمرو بن شعیب ـ هو محّمد بن أبی حمید وهو إبراهیم الأنصاری المدنی ولیس هو بالقویّ عند أهل الحدیث. ا هـ. ثم إن النووی رحمه الله قد ذکر بعده ما یشهد له، وهو ما أخرجه مالک فی الموطّأ مرسلاً (۱-۴۲۲) بلفظ: (أفضل الدعاء یومُ عرفة، وأفضل ما قلت أنا والنبیّون من قبلي: لا إله إلا الله وحده لا شریك له). هذا، وقد حسّنه الألبانی/فی صحیح الجامع حدیث(۳۲۷۴). [۲۷] قسمتی از معنای حدیثی است استخراج مسلم؛ الحج؛ باب: فی فضل الحجّ والعمرة ویوم عرفة؛ حدیث(۱۳۴۸) از عایشهل. ونصه (ما من یوم أكثرَ من أن یعتق الله فیه عبداً من النار، من یوم عرفة وإنه لیدنو، ثم یباهی بهم الملائكة، فیقول: ما أراد هؤلاء؟). [۲۸] با معنای آن از الأذکار نووی؛ فصل: في الأذكار والدعوات المستحبّات بعرفات استفاده شده است. [۲۹] بخاری؛ الحجّ؛ باب: التهجير بالرّواح يوم عرفة؛ حدیث(۱۶۶۰) از قول سالم بن عبدالله بن عمر للحجّاج: (إن كنت تريد السُّنة فاقصر الخُطبة وعجّل الوقوف) اگر سنت خواستی، خطبه را کم کن، فقال ابن عمر: صدق، ابن عمر گفت: راست گفت. و همچنین در بخاری، حدیث(۱۶۶۳) از او. [۳۰] بخاری؛ کتاب: الحجّ، باب: الجمع بين الصلاتين بعرفة؛ حدیث(۱۶۶۲) از قول ابن عمرب: (إنهم كانوا يجمعون بين الظهر والعصر في السُّنة) آن‌ها بین ظهر و عصر جمع مى‌کردند.