از شروط دعا
۱- توحید و اخلاص در آن.
خداوند مى‌فرماید:
﴿قُلِ ٱللَّهَ أَعۡبُدُ مُخۡلِصٗا لَّهُۥ دِينِي ١٤ فَٱعۡبُدُواْ مَا شِئۡتُم مِّن دُونِهِۦۗ﴾[الزمر:۱۴-۱۵] «بگو من خدای یکتا را مى‌پرستم ودینم را خاص و خالص برای او گردان. شما هم ای مشرکان هرکه را مى‌خواهید جز خدا بپرستید».
خداوند مى‌فرماید:
﴿لَهُۥ دَعۡوَةُ ٱلۡحَقِّۚ وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيۡءٍ إِلَّا كَبَٰسِطِ كَفَّيۡهِ إِلَى ٱلۡمَآءِ لِيَبۡلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَٰلِغِهِۦۚ وَمَا دُعَآءُ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ ١٤﴾[الرعد:۱۴] «دعوت خدا و رسول، به حق و حقیقت است، ولی دعوت غیر خدا همه دروغ است. هیچ حاجتی را از خلق برنیاورند مانند آن کس که دست بر چاه آبی فرو بَرَد که بیاشامد و دستش به آب نرسد. و کافران جز به حرمان و گمراهی دعوت نمى‌کنند».
۲- اینکه خوردن و آشامیدن و پوشیدن از حلال باشد.
«ذَكَرَ النَّبيُّ جالرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ، أَشْعَثَ أغْبَرَ، يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ، يَارَبِّ، يَارَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ، فَأَنّى يُسْتَجَابُ لِذَلِكَ؟!» [۱۲]رسول الله جاز مردی یاد کردند که سفر خود را طولانی مى‌کند و با مویی پریشان و رویی گردآلود دو دستش را به سوی آسمان بلند کرده، مى‌گوید: "خدایا! خدایا!" در حالی که غذایش حرام، آبش حرام، لباسش حرام و تغذیه شده به حرام است. پس چگونه خداوند دعای او را اجابت کند (خداوند دعای چنین بندگانی را اجابت نمى‌کند).
[۱۲] مسلم؛ الزکاة؛ باب: قبول الصدقة من الكسب الطيب وتربيتها؛ حدیث(۱۰۱۵) از ابى هریرهس.