شخصیتی جامع:
و ذهبی در سیر(۴/۴۰۱-۴۰۲)می فرماید:
«سید و امام ابو جعفر محمد بن علی بن حسین بن علی علوی و فاطمی مدنی فرزند زین العابدین، یکی از کسانی بود که علم و عمل و سیادت و شرافت و اعتماد و پاکدامنی را یکجا داشت، و برای خلافت اهلیت داشت، ایشان یکی از دوازده امامی است که شیعیان امامی احترام فوق العادهای به آنان قائل هستند، و آنان را معصوم! وعالم به همه دین میپندارند!، در حالی که جز فرشتگان و پیامبران کسی معصوم نیست و همه جایز الخطاء هستند و سخن هر کس قابل پذیرش و رد است جز پیامبر ص، زیرا ایشان معصوم ومؤید بالوحی هستند، أبو جعفر به باقر شهرت یافت از بقر العلم بمعنی شق کردن علم، که ظاهر و باطن آن را شناخت. ایشان امام مجتهد و بزرگواری بود که قرآن کریم را زیاد تلاوت میکرد…».
همچنین میفرماید: (ص ۴۰۳)
«امام نسائی و غیره ایشان را از فقهای تابعین در مدینه شمردهاند، حفاظ حدیث بر احتجاج به ابو جعفر اتفاق دارند».