۱۹- از بین بردنِ چیزهایی که نمازگزار را به خود مشغول می‌کند
انس بن مالکسروایت کرده است: ام‌المؤمنین عایشهببا پارچه‌ای ملون قسمتی از خانه را پوشانده بود، پیامبرجبه او گفت: این پارچه را بردار زیرا تصاویرش مرا در نماز مشغول می‌کند [۷۹]، یعنی خشوع نماز را از بین می‌برد.
و در روایت دیگر، قاسم از عایشهبروایت می‌کند: حضرت عایشهبپارچه‌ای را که بر آن تصاویری بود بر طاقچة خانه آویزان کرده بود و رسول‌اللهجروبروی آن نماز می‌خواند و فرمودند: آن را از این جا بردار زیرا تصاویرش مانع نماز می‌شود یعنی مرا مشغول می‌کند، عایشهبمی‌گوید: آن را برداشتم و بالِش کردم. وقتی که پیامبرجوارد کعبه شد تا نماز بخواند دو شاخ کبش در آن جا دید، بعد از فراغت از نماز به عثمان حجبی گفت: فراموش کردم بگویم این دو شاخ را بپوشانید زیرا درست نیست در خانه چیزی باشد و نمازگزار را به خود مشغول کند. ابوداود روایت کرده است: نمازگزار باید از اماکنی که در آن‌جا رفت و آمد هست و جاهای پر سر و صدا، یا کنار کسانی که صحبت می‌کنند، یا مجلسی که بسیار شلوغ است و هر آن‌چه که انسان را به خود مشغول می‌کند پرهیز کند و در چنین مکان‌هایی نباید نماز بخواند، همچنین در جاهای بسیار گرم و بسیار سرد از ادای نماز خودداری کند، و اگر برایش مقدور است نماز ظهر را در شدت گرمای تابستان به تأخیر بیندازد تا هوا کمی خنک شود و شدت گرما کاهش یابد. ابن القیم جوزی در کتاب الوابل الصیب می‌گوید: ادای نماز در شدت گرما نمازگزار را از خشوع و خضوع بازمی‌دارد زیرا عبادت را با سختی و اکراه انجام می‌دهد. و از حکمت‌های رسول‌اللهجاست که نماز را به تأخیر بیندازد تا شدت گرما کاهش یابد و نمازگزار با قلبی حاضر نماز بخواند تا مقصود نماز، که همان خشوع و روی آوردن به خداست، حاصل شود.
[۷۹] رواه البخاری.