رفع ابهامات و اباطیل از تعدد زوجات رسول الله صلی الله علیه وسلم

دهم: بانو میمونه بنت الحارث الهلالیه

نام او «بره» بود و رسول جاو را میمونه نام نهاد، و آخرین زوجه رسولجبود. بانو عایشه در مورد او می‌گفت: و اما او (بانو میمونه) یکی از باتقواترین زنان رسول جبود، و صله رحم خود را از همه بیشتر حفظ می‌کرد. ایشان بیوه ابی رهم بن عبدالعزی بود و گفته می‌شود که عباسس، رسول جرا به ازدواج با وی ترغیب کرد. و نیکی، حسن ارتباط و اکرام عشیره او که از یاران و انصار رسول جبودند و از ازدواج رسول جبا وی نتیجه می‌شد بر هیچ کس پنهان نیست.

برادر عزیز،

در آنچه گذشت، نگاهی گذرا به زندگانی امهات المومنین و زوجات طاهرات رسول جداشتیم که خداوند آنان را به مصاحبت رسولش اکرام نموده و منزلت ام المومنین بودن را به آنان عطا نموده است. خداوند می‌فرماید:

﴿يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ كَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا ٣٢﴾[الأحزاب: ۳۲].

معنی: «ای زنان نبی، شما همانند دیگر زنان نیستند اگر خدا ترس و پرهیزکار باشید، پس نرم سخن می‌گویید تا مبادا آن مردی که دلش بیمار است به طمع افتد، و سخن نیکو بگویید».

ازدواج رسول جبا آنان بر اساس حکمت‌های زیادی انجام پذیرفت که در همه آنان مصلحت دین و تشریع، قصد الفت دل‌ها، جذب قبیله‌های بزرگ و اکرام عشیره‌ها رعایت شده بود.

و همان‌طور که دانستیم همگی زوجه‌های رسول جبجز بانو عایشه بیوه بودند و ایشان پس از هجرت و در سالی که جنگ‌های مسلمانان و مشرکین آغاز گردیده، و در آن قتل و قتال افزونی گرفت، به این ازدواج‌ها اقدام نمودند که بر فاصله زمانی بین سال‌های دوم تا هشتم هجری مشتمل می‌گردد. و در نتیجه پس از آن پیروزی و نصر نصیب مسلمان گردید. با نگاهی کوتاه به هر کدام از این ازدواج‌های بر خلاف آنچه که دسیسه‌گران دروغ پرداز تهمت می‌زنند، جوانمردی، شهامت، علو و حسن و نیکی و احسان رسول جبه ثبوت می‌رسد. پس اگر هوی و هوس را بسوی قلب رسول جراهی بود، در ایام جوانی، و با دختران باکره ازدواج می‌کرد اما حقد و کینه سیاهی که قلب آن مستشرقین غربی را در بر گرفته است، چشمانشان را آن‌گونه کور کرده که نور درخشان حق را ندیده و به انکار آن می‌پردازند. و خداوند چه زیبا می‌گوید که: ﴿بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞ﴾[الأنبیاء: ۱۸]. معنی: «بلکه حق را بر باطل چیرگی داده تا آن را نابود کند، پس آنگاه است که باطل زائل و نابود شود».

تمت بعونه تعالى وآخر دعوانا أن الحمدلله رب العالـمين.