بحث پنجم: علامت‌هاى بعد از خیر القرون
۱- ظاهر شدن آتشى در سرزمین حجاز:
«لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَخْرُجَ نَارٌ مِنْ أَرْضِ الحِجَازِ تُضِيءُ أَعْنَاقَ الإِبِلِ بِبُصْرَى»[ ] [پیامبر خدا صفرمود:] «تا زمانى که آتشى از سرزمین حجاز برنیاید وگردن‌هاى شتران را در بُصرا (شهرى از شهرهاى شام) روشن نکند قیامت واقع نشود».
ابن کثیر در "البدایة و النهایة" نوشته است:
بعد از آن، سال ۶۵۴ درآمد، که در آن، آتشى در سرزمین حجاز ظاهر گردید که در احادیث، متفق علیه ذکر گردیده، که گردن‌هاى شتران را در بُصرا روشن مى‌کرد؛
۲- جنگ در برابر تاتار و مغول:
«لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يُقَاتِلَ الْمُسْلِمُونَ التُّرْكَ، قَوْمًا وُجُوهُهُمْ كَالْمَجَانِّ الْمُطْرَقَةِ يَلْبَسُونَ الشَّعَرَ، وَيَمْشُونَ فِي الشَّعَرِ»[ ] [پیامبر خداصفرمود:] «تازمانى که مسلمانان، ترک‌ها را نکشند، یعنى قومى را که روى‌هایشان مثل سپر (یعنى گرد و دایره شکل بوده) و لباس‌ها و کفش‌هایشان از پشم است، قیامت برپا نشود».
این جنگ با لشکر تاتار و مغول در قرن هفت هجرى واقع شد و آنان در سال ۶۵۶ هجرى، بغداد را به تسلط خود درآوردند.