سنت‌های طواف:
۱- آنکه پیاده طواف نماید (مگر در عذر).
۲- آنکه به حجر‌الاسود دست کشد و ببوسد آن را و پیشانی نهد بر آن در اوّل هر طواف؛ اگر بوسیدن و نهادن پیشانی بر حجر میسّر نشود دست به آن کشد و دست خود را ببوسد اگر دست کشیدن میسّر نشود اشاره به آن نماید- و این را در اوّل هر طوافی رعایت نماید.
۳- دست کشیدن به رکن یمانی (بوسیدن آن سنّت نیست).
۴- گفتن بسم الله، الله اکبر در اوّل طواف و همچنین اذکار دیگر طواف که گذشت.
۵- رمل: (معنی آن گذشت که شتابیدن در سه دور اوّل طواف است برای مرد).
۶- اضطباع: (معنی آن گذشت که میان لُنگ دوش و زیر بغل راست و دو سر لنگ دوش بر دوش چپ نهادن سنّت است بر مرد).
۷- نیت طواف در هر طوافی که نیّت در آن واجب نیست.
۸- سخن نگفتن در طواف، مگر سخنی که برای خیر باشد.
۹- به سنگینی و آرامی طواف نمودن، چنانکه خشوع و فروتنی در عبادت مقتضی است.
۱۰- بلند نمودن دست‌ها در حال دعا در طواف و در غیر دعا مانند نماز دست نهادن.
۱۱- موالات طواف: یعنی پی در پی طواف نمودن که آنچه از طواف نیست در میان طواف نیاید.
۱۲- خواندن دو رکعت نماز طواف بعد از فراغت از طواف و بعد از دعا کردن از طواف نزد ملتزم.
۱۳- خواندن نماز طواف پشت مقام ابراهیم و خواندن سورۀ ﴿قُلۡ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡكَٰفِرُونَ١﴾در رکعت اوّلی و سورۀ ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ١﴾در رکعت دوّمی؛ اگر نماز سنّت طواف به شب خواند بلند بخواند (موالات طواف و دو رکعت نماز طواف در یکی از اقوال امام شافعی واجب است).
۱۴- آشامیدن آب زمزم بعد از طواف و خواندن اذکاری که در طواف سنّت است، چنانکه گذشت.