حکم تبرک جستن به آثار مردمان صالح
تبرک جستن به آثار مردمان صالح و نیکوکار مثل نوشیدن پسمانده آب آنان، یا مسح کردن جسم و یا لباس آنان و یا تبرک جستن به عرق و مو و آب وضوی آنان و غیره نظر به دلایل زیر جایز نیست:
۱- اول اینکه هیچکسی با پیامبر بزرگ اسلامجقابل مقایسه نیست. و مساوی بودن کسی با آنحضرتجدر برکت و خیر اصلا امکان‌پذیر نیست و نخواهد بود.
۲- دوم اینکه ما هرگز در مورد خیر و صلاح بودن شخص مطمئن و متاکد شده نمی‌توانیم جز اینکه دلیلی شرعی در موردش وجود داشته باشد، مانند اصحاب کرام رضوان الله علیهم اجمعین که خداوندأدر کتابش، و پیامبرگرامی‌اشجاز آنها ثنا و ستایش نموده‌اند. اما در مورد غیر صحابه کرامسانتهای امر این خواهد بود که در مورد آنها گمان نیک نموده و امید داشته باشیم که آنها از جمله صالحین و نیکان‌اند (ان شاء الله) زیرا این امر از امور غیبی بشمار می‌رود که جز با دلیل شرعی مدار اعتبار نیست.
۳- سوم: و اگر در مورد تقوی و صلاح شخص گمان نیک هم داشته باشیم، ولی در مورد خاتمه وی نمی‌توان ایمن بود زیرا امکان دارد که وی با خاتمه بد چشم از جهان بپوشد. و بدیهی است که همه اعمال بنی‌آدم به خاتمه وی ارتباط دارد، پس وقتی چنین باشد که سرنوشت انسان نا معلوم است تبرک جستن به آثار کسی نیز قابل اعتبار نبوده و کار نادرستی است.
۴- چهارم: همچنان تبرک جستن به آثار مردمان دیگر غیر پیامبرجآنها را بسوی کبر و غرور و خود پسندی و ریاکاری می‌کشاند مانند مدح و ستایش نمودن کسی در مقابلش، بلکه بیشتر از آن.
۵- پنجم: اصحاب کرامسهرگز به آثار کسی دیگر جز پیامبرجچه در زمان حیات ایشان و یا بعد از رحلت ایشان تبرک نجسته‌اند، و اگر اینکار با غیر پیامبر خداججایز می‌بود، حتما پیش از همه به آن سبقت می‌جستند، چنانکه از اصحاب کرام ثابت نیست که به آثار برجسته‌ترین افراد این امت که ابوبکر صدیقسو عمر فاروقسو عثمانسو علیسمی‌باشند، تبرک بجویند.
۶- ششم: همچنان تابعین اینکار را نه با سعید بن مسیب: و نه با علی بن الحسین: و نه با اویس قرنی: و نه با حسن بصری: و غیره که نیکی و صلاح بودن آنها به همه هویدا بود، انجام نداده‌اند. پس ثابت و آشکار می‌گردد که تبرک جستن تنها و تنها مخصوص پیامبر گرامی ما حضرت پیامبرجاست و کسی دیگر با ایشان شریک شده نمی‌تواند.