رؤیت و ایمان، بهشت و رضوان
از ابوعبدالرحمن جهنی سروایت است که فرمود:
«بَيْنَمَا نَحْنُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صإِذْ طَلَعَ رَاكِبَانِ، فَلَمَّا رَآهُمَا، قَالَ: كِنْدِيَّانِ مَذْحِجِيَّانِ، فَلَمَّا أَتَيَاهُ فَإِذَا رَجُلانِ مِنْ مَذْحِجٍ فَدَنَا أَحَدُهُمَا لِيُبَايِعَهُ، فَلَمَّا أَخَذَ بِيَدِهِ، قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَرَأَيْتَ مَنْ رَآكَ فَآمَنَ بِكَ وَصَدَّقَكَ فَاتَّبَعَكَ؟ مَاذَا لَهُ؟ قَالَ: طُوبَى لَهُ، قَالَ: ثُمَّ مَسَحَ عَلَى يَدِهِ فَانْصَرَفَ، ثمَُّ أتاهُ الآخَرُ حتی أَخَذَ بِيَدِهِ ِيُبَايِعَهُ َفقالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَرَأَيْتَ مَنْ رَآكَ فَآمَنَ بِكَ وَصَدَّقَكَ فَاتَّبَعَكَ؟ مَاذَا لَهُ؟ قَالَ: طُوبَى لَهُ». «روزی نشسته بودیم که ناگهان دو نفر سواره ظاهر شدند، رسول الله صفرمودند: دو نفر از قبیلۀ کندی و مذحجی هستند، تا این‌که نزد رسول الله صآمدند و دو مرد مذحجی بودند، یکی از آن‌ها نزدیک شد تا با حضرت بیعت کند، دستشان را گرفت و گفت:
ای رسول الله آیا کسی که شما را دیده و به شما ایمان آورد و پیروی کند و تصدیقتان نماید چه پاداشی دارد؟.
فرمودند: درخت «طوبی) برای اوست، او دست رسول الله صرا لمس کرد و برگشت، سپس دیگری آمد و بیعت کرد و همان سؤال را پرسید، و رسول الله صهم همان جواب را دادند [۱٧]».
«طوبی» نام درختی است در بهشت که در هر اتاقی از اتاق‌های بهشت شاخه‌ای از آن هست [۱۸].
[۱٧] مسند امام احمد ش(۱٧۳۸۸)، طبرانی در معجم الکبیر (۲۲/٧۴۲)، و بزار در کشف الاستار (۲٧۶٩)، و هیثمی در مجمع الزوائد (۱۰/۱۸) نقل کرده و گفته: سند آن حسن است. [۱۸] نگاه: تفسیر القرآن العظیم (۴/۸٩).