کنستانتین بزرگ
در سال ۳۰۶ میلادی کنستانتین اول، پادشاه روم، به مسیحیت گرویده، آن هم پس از اینکه با فداکاری‌های مسیحیان توانست به سلطنت برسد. و این اولین بار بود که مسیحیت توانسته بود در دستگاه حاکمه نفوذ کند و حمایت شود. ولی در واقع موقعیتی خطرناک بود، آن‌گونه که مولانا سید ابوالحسن ندوی/می‌نویسد: «در واقع -این فتح-برای مذهب مسیحیت حادثه نامیمونی بود، اگرچه حکومت بزرگی را بدست آورده بود ولی متاع گران قیمت مذهب را از دست داده بود. مذهب مسیحی در میدان کارزار پیروز شده بود ولی در معرکه‌ی مذاهب و ادیان شکست خورده بود و در مسخ کردن مسیحیت بیش از پیروان حضرت مسیح و بت‌پرستان رومی، کنستانتین نقش داشت.
و از این دوران به بعد عهد مجالس آغاز می‌شود که برای تدوین عقاید و تردید افکار و گروه‌های دیگر، علمای مسیحی کنفران‌سهایی می‌گرفتند و لایحه‌های مذهبی را تصویب می‌کردند. به گونه‌ای که در اولین کنفرانس در سال ۳۲۵م عقیده‌ی تثلیث را به عنوان پایه‌ی مذهب قرار دادند و تا سال ۵۳۹ این بحث و گفتگوها به شدت رایج بود.