از کنستانتین تا گریگوری
از سال ۳۱۳ تا ۵۳۹ میلادی مسیحیت بر روم حاکم بود و قوانین حکومت تا حدی تحت تأثیر مسیحیت بود. این دوره دارای دو خصوصیت است:
۱- تقسیم مسیحیت به دو سلطنت شرقی و غربی. سلطنت شرقی پایتختش قسطنطنیه بود و به پیشوای مذهبی این گروه (بطریک) یا (بطریرک) می‌گفتند. و سلطنت غربی پایتختش روم بود و به پیشوای مذهبی آن (پاپ) می‌گفتند، و هریک از این دو گروه در صدد اثبات برتری مذهبی خود بودند.
۲- رهبانیت در همین دوره آغاز شد. به گفته استاد سید ابوالحسن ندوی/: «رهبانیتی که در حق انسانیت و تمدن از توحّش روم بت‌پرست بیشتر و بال جان بودند».
دوره‌ی تاریک (The Dark Ages):
قسمت اول این دوره از سال ۵۹۰ میلادی (سالی که گریگوری اول به عنوان پاپ انتخاب شد) تا ۸۰۰ میلادی است و در این دوره مسیحیت در رکود و انحطاب سیاسی و علمی بود و بدون تردید علت اساسیش عروج اسلام و اختلاف میان فرقه‌های مسیحی بود. این دوره نیز دارای دو خصوصیت است: