آیا پروردگارت شایسته اطاعت است یا دوستان و رفیقان بد؟

تو باید بدانی که آنان در هر مکانی به دنبالت می‌آیند و تلاش می‌کنند به هر وسیله‌ای که شده تو را به گمراهی و انحراف بکشانند. یکی از تائبان – افراد توبه کرده – برایم نقل می‌کرد، بعد از آن که توبه کرده بود دوست بدش به راننده ماشین دستور می‌داد که پشت سرم در راه مسجد حرکت کند سپس از پنجره اتومبیل مرا صدا زده و سعی می‌کرد که از شرکت در جماعت و جلسات مسجد بازدارد.

در اینجاست که خداوند متعال می‌فرماید:

﴿يُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ﴾[إبراهيم: ۲٧].

«خداوند مؤمنان را به خاطر گفتار استوار (و عقیده ی پایدارشان) هم در این جهان (در برابر زرق و برق مادیات و بیم و هراس مشکلات محفوظ و مصون می‌نماید) و هم در آن جهان (ایشان را در نعمت‌های فراوان و عطای بی‌پایان جاویدان) ماندگار می‌دارد» [۳٩].

دوستان و رفیقان بد تلاش می‌کنند تو را به یاد گذشته‌ات انداخته و گناهان سابقت را به هر وسیله‌ای (یادآوری... خاطرات... تصاویر و فیلم..... و نامه‌ها) برایت آراسته و زیبا جلوه دهند. مبادا از آنان اطاعت کنی و به حرف‌شان گوش دهی! برحذر باش از این که تو را به فتنه نیندازند. در اینجا داستان کَعب بن مالک آن صحابی بزرگوار و صادق را به یاد آور.

زمانی که رسول خدا جبه همه یاران و اصحابش دستور داد تا با کعب بن مالک به خاطر شرکت‌نکردنش در غزوه ی تبوک قطع ارتباط کنند تا فرمان پروردگار برای این تخلف نازل شود، پادشاه کافر سرزمین غسّان نامه‌ای برایش نوشت و در آن به او پیام داد: «به ما خبر رسیده است که دوستت (پیامبر) بر تو ستم کرده است، در حالی که خداوند تو را در سرزمین ذلت و خواری و سختی قرار نداده است. بنابراین، به ما ملحق شو تا با تو ملاطفت و مهربانی کنیم».

بله این کافر می‌خواست دلِ آن مسلمان را به دست آورده تا از شهر مدینه خارج کرده و در آنجا در سرزمین کفر او را تباه و منحرف سازد.

اما برخورد این صحابی بزرگوار چیست؟ بله او می‌گوید: «هنگامی که آن نامه را خواندم با خودم گفتم: این نیز آزمایش و امتحانی دیگر است. به طرف تنور رفته و آن را سوزاندم».

تو هم ای برادر مسلمان! اینچنین کن و هر مرد و زن بدی که برایت نامه و پیامی می‌فرستد آن را بسوزان تا به خاکستر تبدیل شود و به یاد آور که آن را با آتش آخرت می‌سوزانی.

﴿فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ وَلَا يَسۡتَخِفَّنَّكَ ٱلَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ ٦٠﴾[الروم:۶۰].

«پس بردباری را پیشه خود کن (این را بدان) وعده ی خدا مسلماً حق است (مبادا) کسانی که (به حق) یقین ندارند تو را به سبکسری و خواری او دارند. (و عدم ایمان ایشان، تاب و توان و صبر و شکیبایی را از تو سلب کند)..» [۴۰].

[۳٩] تفسیر نور صفحه ۲۸۳. [۴۰] تفسیر نور صفحه ۳۸ و ترجمه قرآن انصاری صفحه ۴۱۰.