نسبت بداء به خداوند متعال أ
از ابو جعفر و ابو عبدالله علیهما السلام روایت شده که گفته‌اند: وقتی که مردم پیغمبر جرا تکذیب نمودند خداوند تصمیم به نابودی زمین گرفت بجز علی بن ابی‌طالب س، و استدلال به این آیه دارند که خداوند متعال در سوره‌ی ذاریات می‌فرماید: ﴿فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ٥٤﴾[الذاريات: ۵۴]. «پس از آنان روی بگردان و تو سزاوار ملامت و سرزنش نیستی». پس از این تصمیم خداوند برایش معلوم شد که باید به مؤمنین رحم داشته باشد، و به پیغمبر جفرمود: ﴿وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ٥٥﴾[الذاريات: ۵۵]. «پند و اندرز بده، چرا که پند و اندرز به مؤمنین سود می‌رساند» [۱۶].
[۱۶] روضة الکافی، ص ٧۸.