روایت عبدالجبار همدانی درباره‌ی موقف ابن سبأ
عبدالجبار همدانی معتزلی متوفی سال ۴۱۵ هجری هنگام سخن از نحوه‌ی رفتار امیر المؤمنین با ابن سبأ و گروه سبأیه گفته: امیر المؤمنین از آنان توبه خواست اما توبه نکردند، پس آن‌ها را سوزاند. آنان عده‌ی کمی بودند، علی ابن سبا را به مدائن تبعید کرد. هنگام شهادت امیر مؤمنان به ابن سبا گفته شد: علی کشته شد و مرده و دفن شد، آنچه که هنگام بازگشت او به شام می‌گفتی کجا است؟ ابن سبا گفت: من از علی شنیدم که می‌گفت: من نمی‌میرم تا اینکه با پای خود بخشی از صحرای کوفه را بکوبم و از آن امنیت و آرامش را استخراج می‌کنم، سپس به دمشق می‌روم و آن‌ها را به مسجد دمشق هدایت می‌کنم.
آن دسته از شیعیانی هم که معتقد به باورهای ابن سبأ هستند اکنون در کوفه بسیارند و در صحرای کوفه و عراق همه شیعیان می‌گویند که امیر المؤمنین علیس از گفتار ابن سبأ خشنود بود و دلیل سوزاندن آن دسته این بود که آنان اسرار را فاش نمودند. اما علی بعداً آن‌ها را زنده کرد و دلیلش هم آن است که چرا ابن سبأ را نسوزاند؟. ما در پاسخ می‌گوئیم: زیرا او نزد علی به این مسئله و اسرار اقرار نکرد، اما چون وی را متهم کرد، پس او را تبعید کرد و اگر هم او را می‌سوزاند شما دلیلی به دست نداشتید و می‌گفتید که به خاطر اظهار سر او را سوزانده است [۷۹].
[۷۹] تثبیت دلائل النبوة: ج ۲، ص ۵۳۹ و۵۵۰.