سُورَةُ العَلَقِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

﴿ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ ١ خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ ٢ ٱقۡرَأۡ وَرَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ ٣ ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ ٤ عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ ٥ كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ ٦ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ ٧ إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ ٨ أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ ٩ عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ ١٠ أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ ١١ أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ ١٢ أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰٓ ١٣ أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ ١٤ كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ ١٥ نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ ١٦ فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ ١٧ سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ ١٨ كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡۤ وَٱقۡتَرِب۩ ١٩

به نام الله بخشندۀ مهربان

(ای پیامبر) بخوان به نام پروردگارت که (هستی را) آفرید. ﴿۱﴾(همان پروردگار که) انسان را از خون بسته آفرید. ﴿۲﴾بخوان، و پروردگارت (از همه) بزرگوار‌تر است. ﴿۳﴾(همان) کسی‌که بوسیلۀ قلم (نوشتن) آموخت. ﴿۴﴾به انسان آنچه را که نمی‌دانست آموخت. ﴿۵﴾حقا که انسان طغیان (و سرکشی) می‌کند. ﴿۶﴾چون خون را بی‌نیاز ببیند. ﴿۷﴾یقیناً بازگشت (همه) به سوی پروردگارتو است. ﴿۸﴾(ای پیامبر) آیا دیده‌ای آن کسی‌که باز می‌دارد، ﴿۹﴾بندۀ را هنگامی‌که نماز می‌خواند؟ ﴿۱۰﴾به من خبر بده اگر این (بنده) بر (راه) هدایت باشد. ﴿۱۱﴾یا (مردم را) به پر هیزگاری فرمان دهد (سزای کسی‌که او را آزاد دهد چیست؟). ﴿۱۲﴾به من خبر ده اگر این (شخص سرکش، حق را) تکذیب کرد، و روی‌گردان شد (آیا سزاوار عذاب نیست؟). ﴿۱۳﴾آیا نمی‌داند که مسلماً، الله (همه اعمالش را) می‌بیند؟! ﴿۱۴﴾چنین نیست (که او گمان می‌کند) اگر باز نیاید (و دست از شرارت بر ندارد) محققاً ناصیه‌اش = (موی پیشانی‌اش) را خواهیم گرفت و کشید. ﴿۱۵﴾(همان) پیشانی دروغگوی خطا کار را، ﴿۱۶﴾پس باید اهل مجلسش (و همدمانش) را بخواند. ﴿۱۷﴾ما (نیز) بزودی ماموران آتش را فرا می‌خوانیم. ﴿۱۸﴾چنین نیست (که او می‌پندارد) هرگز او را اطاعت نکن، و سجده کن و (به الله) تقرب جوی. ﴿۱۹﴾.