سُورَةُ الزَّلۡزَلَةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

﴿إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا ١ وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا ٢ وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا ٣ يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا ٤ بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا ٥ يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٦ فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ ٧ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ ٨ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

هنگامی‌که زمین با شدید‌ترین لرزه‌هایش به لرزه در آید. ﴿۱﴾و زمین بار‌های سنگینش را بیرون ریزد. ﴿۲﴾و انسان گوید: «آن (= زمین) را چه شده است؟!». ﴿۳﴾در آن روز (زمین) تمام خبرهایش را بازگو می‌کند. ﴿۴﴾زیرا که پروردگارت به او (چنین) وحی (و حکم) کرده است. ﴿۵﴾در آن روز مردم پراکنده (از موقف حساب) باز می‌گردند، تا اعمال‌شان به آن‌ها نشان داده شود. ﴿۶﴾پس هرکس به‌اندازۀ ذرۀ کار نیک انجام داده باشد (پاداش) آن را می‌بیند. ﴿۷﴾و هرکس به‌اندازۀ ذرۀ کار بد کرده باشد، (کیفر) آن را می‌بیند. ﴿۸﴾.