احکام ویژه بانوان

ب- احکام متعلق به نفاس (وضع حمل):

احکام ولادت همانند احکام عادت ماهانه به شرح زیر می‌باشد:

۱- نزدیکی و جماع با زن زائو حرام است، همچنان که با زن حائض حرام بود. ولی دیگر لذت‌جویی و کامجویی مباح است.

۲- بر زن زائو روزه گرفتن، نماز خواندن و طواف خانه خدا همانند زن حائض حرام است.

۳- بر زن زائو دست زدن به قرآن و خواندن قرآن اگر خوف فراموش کردن حفظ آن نباشد، همانند زن حائض حرام است.

۴- بر زن زائو قضای روزه واجب که به خاطر وضع حمل ترک کرده است، همانند حائض واجب است.

۵- بر زن زائو واجب است همانند زن حائض در پایان مدت نفاس غسل نماید.

دلایل احکام فوق عبارتند از:

(۱) از ام سلمهلروایت شده است که گفته‌اند: «كَانَتِ النُّفَسَاءُ تَجْلِسُ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِجأَرْبَعِينَ يَوْماً» [۲۱].

«زن زائو در عصر رسول الله جمدت چهل روز صبر می‌کرد».

المجد ابن تیمیه/در کتاب [الـمنتقی: ۱/۱۸۴] گفت: گفتم در مورد معنی حدیث فوق: به زنان دستور داده می‌شد که چهل روز صبر کنند تا حدیثی را که از پیامبر خدا جروایت شده است، دروغ نباشد، زیرا ممکن نیست که عادت زنان در مورد وضع حمل یا عادت ماهانه در یک عصر و دوره همه همانند هم باشد.

(۲) از ام سلمه روایت است که: «كَانَتِ الْمَرْأَةُ مِنْ نِسَاءِ النَّبِىِّجتَقْعُدُ فِى النِّفَاسِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً لاَ يَأْمُرُهَا النَّبِىُّجبِقَضَاءِ صَلاَةِ النِّفَاسِ» [رواه أبوداود].

«هرکدام از زنان پیامبر جبرای وضع حمل مدت چهل شب می‌نشست، در این مدت پیامبر جبه قضای نماز او دستور نمی‌داد».

فایده:

هرگاه قبل از چهل روز خون زن زائو قطع شد و وی غسل کرد و نماز و روزه‌اش را بجا آورد، آنگاه دوباره خونریزی کرد- قول صحیح این است که آن خون چون قبل از چهل روز بوده است، پس خون نفاس است و به عنوان دوره وضع حمل صبر می‌کند. البته آن روزهایی را که در این پاکی وسط چهل روزه گرفته است، صحیح بوده و آن‌ها قضا ندارند. برای دانستن این قول به کتابهای مجموعه فتاوی شیخ محمد بن ابراهیم (۲/۱۰۲) [۲۲]و فتاوای جناب شیخ عبدالعزیز بن باز که در مجله [الدعوة: ۱/۴۴] چاپ شده بود، و حاشیه ابن قاسم بر [شرح الزاد: ۱/۴۰۵] و کتاب [«رساله‌ای در مورد خون طبیعی زنان» [۲۳]ص ۵۵ و ۵۶ و فتاوای السعدیة: ص ۱۳۷]، نگاه کنید.

فایده دوم:

شیخ عبدالرحمن بن سعدی/گفته است: از آنچه که گذشت، مشخص شد که خون نفاس به علت تولد نوزاد است، و خون استحاضه خونی است که به علت بیماری و ناراحتی دیگر عارض می‌شود. و خون حیض همان خون اصلی و قاعدگی است [۲۴]. والله اعلم.

[۲۱] رواه الخمسه إلاَّ النسائي. [۲۲] ایشان گفته است: فقط روزه را قضا می‌کند، نه نماز را. این کلمه کلی است و مشخص نیست که آیا آن روزه‌ای را که قضا می‌کند همان روزه‌ای است که در دوره پاکی وسط چهل روز است، یا آن مدتی است که پس از بازگشت خونریزی دوباره ترک کرده است؟ به احتمال زیاد مورد دوم مقصود و نظر ایشان است. [۲۳] تألیف شیخ محمد بن صالح عثیمین. [۲۴] نگاه به کتاب «إرشاد أولي الأبصار والألباب» ص ۲۴.