رهنمودهای رسول الله جدرمورد عيادت مريض

راه و روش ایشان در مورد عیادت مریض اینگونه بود که به شخص مریض نزدیک می‌شد و بالای سرش می‌نشست، آنگاه از چگونگی حالش جویا می‌شد و از او می‌پرسید که چه چیزی میل دارد، آنگاه هرچه را که می‌دانست بر حال او مضر نیست برایش فراهم می‌کرد.

و از رهنمودهای ایشان اینگونه بود که دست راستش را بر مریض می‌کشید و این دعا را می‌خواندند: «اللَّهُمَّ ربَّ النَّاسِ، أَذْهِب الْبَأسَ، واشْفِ، أَنْتَ الشَّافي لا شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ، شِفاءً لا يُغَادِرُ سقَماً».

ترجمه: بار الها! ای پروردگار مردم! ناراحتی و درد را بردار و شفا بده که تو شفابخشی و هیچ شفایی جز شفای تو نیست، شفایی عطا کن که چیزی از بیماری باقی نگذارد. (متفقٌ علیه).

و از روش ایشان آنگاه که بر مریض وارد می‌شد اینگونه بود که می‌فرمود: «لا بَأْسَ طَهُورٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ».

ترجمه: نگران نباش، اگر الله بخواهد این بیماری باعث پاک شدن گناهانت خواهد شد. (به روایت امام بخاری)

ایشان همیشه مردم را بر رفتن به عیادت مریض تشویق می‌کردند؛ چنانچه می‌فرمایند: «مَا مِن مُسلِمٍ يَعُودُ مُسلِماً، إلاّ إبتَعَثَ اللهُ لَهُ سَبعِينَ ألفَ مَلَكٍ يُصَلّونَ عَلَيه».

ترجمه: هیچ مسلمانی نیست که مسلمان دیگری را عیادت می‌کند مگر اینکه الله متعال هفتاد هزار ملایکه را می‌فرستد که بر وی درود می‌فرستند.(امام احمد روایت کرده و شیخ آلبانی آن را صحیح دانسته است).

یک نکته مهم: لازم است که هم مریض و هم خانوادۀ مریض به این نکته توجه داشته باشند که هر آنچه برایش مقدر شده گریز از آن ممکن نیست؛ پس مریضی او از جمله چیزهایی است که الله برایش مقدر کرده است، لذا لازم است که هم مریض و هم خانواده‌اش به قضای الله راضی و خوشنود باشند و بر آنچه که مقدر کرده صبر و بردباری از خود نشان دهند و اینکه نسبت به الله گمانشان نیکو باشد، چنانچه رسول الله ج می‌فرماید: «عَجَباً لأمْرِ الْمُؤْمِنِ إِنَّ أَمْرَهُ كُلَّهُ لَهُ خَيْرٌ، وَلَيْسَ ذَلِكَ لأِحَدٍ إِلاَّ للْمُؤْمِن: إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَكَرَ فَكَانَ خَيْراً لَهُ، وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ فَكَانَ خيْراً لَهُ».

ترجمه: از حال مسلمان تعجب می‌کنم که همۀ کارهایش برای او خیر است و این وضع تنها برای مؤمن است که اگر چیزی که مایۀ شادی و سود است، برای او پیش آید، شکر میکند و خیر او در آن است و اگر ضرر [و سختی] برای او پیش آید، صبر میکند و خیر او در آن است. (به روایت امام مسلم).‌

همچنین ایشان می‌فرمایند: «لا يموتن أَحَدُكُم إِلاَّ وَهُوَ يُحْسِنُ الظَّنَّ باللَّه عزَّ وَجَلَّ».

ترجمه: هر یک از شما باید قبل از وفات، گمان و ظنش را به الله متعال نیکو کند. (به روایت امام مسلم).

***