رهنمودهای رسول الله ج در مورد زيارت قبرستانها

یکی از رهنمودهای رسول الله ج زیارت قبور بود؛ چنانچه می‌فرمود: «إنّي نهيتكم عن زيارة القبور، فزوروها، فإنّ فيها عبرةً، ولا تقولوا ما يسخط الرب».

ترجمه: همانا من شما را از زیارت قبرها نهی کرده بودم، از این بعد آن ها را زیارت کنید، زیرا در زیارت آن پندها نهفته است، و آنچه که پروردگار را به خشم می‌آورد بر زبان جاری نسازید. (امام احمد روایت کرده و شیخ آلبانی آن را صحیح دانسته است).

زمانی که رسول الله ج به زیارت قبرستان تشریف می‌بردند، بر اهل قبور سلام می‌کردند و برای آنها طلب بخشش و دعای رحمت می‌کردند. و به اصحاب و یارانش نیز آموزش می‌دادند زمانی که به زیارت قبرستان می‌روند، بگویند: «السَّلامُ عَلَيكُمْ أَهْل الدِّيارِ مِنَ المُؤْمِنِينَ والمُسْلِمِينَ وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لاَحِقُونَ، أَسْأَلُ اللَّه لَنَا وَلَكُمُ العافِيَةَ».

ترجمه: سلام بر شما باد، ای ساکنان و اهل [این] جایگاه از مؤمنین و مسلمین! قطعاً ما هم ان شاءالله به شما ملحق می‌شویم؛ از اللهأبرای خود و شما، عافیت و رستگاری را مسئلت می‌نماییم. (به روایت امام مسلم).

رسول الله ج از رفتن به داخل قبرستان با دمپایی یا کفش نهی فرمودند، مگر زمانی که خار و خاشاکی در زمین قبرستان باشد یا هوا زیاد گرم، یا خیلی سرد باشد که به پا آسیب می‌رساند.

رسول الله ج به مرده‌ها وابسته نبود، به آنها متوسل نمی‌شد، حاجات و نیازهای خود را از آنها نمی‌خواست، در کنار قبر آنها اعتکاف نمی‌کرد، دست خود را به قبر آنها نمی‌مالید و در کنار قبر ذبح نمی‌کرد . چرا که نه تنها همۀ این کارها جزو بدعت و نو آوری در دین محسوب می‌شود، بلکه بعضی از آنها به دایرۀ شرک اکبر داخل می‌شود.

[همچنین] از ایشان ثابت نشده است که در کنار قبر بایستد و سوره فاتحه را بر روح میت قرائت کند؛ چنانچه بیشتر مردم امروزه این کار را انجام می‌دهند، بلکه تنها دعا برای مرده کفایت می‌کند.

توجه: بعضی از مردم عادت کرده‌اند که روز خاصّی را در سال مانند روز عید، یا روز جمعه برای زیارت قبور خانواده یا خویشاوندان خود تخصیص می‌دهند که البته هیچ دلیل صحیحی برای آن ثابت نشده است، بلکه علما این کار را از جمله بدعتهایی شمرده‌اند که به دین وارد شده است. و رسول الله ج می‌فرماید: «وشَرَّ الأُمُورِ محُدَثاتُها، وكُلَّ محُدَثَةٍ بِدْعَةٌ وكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلالَةٌ».

ترجمه: و بدترین کارها، امور تازه وارد [در دین] است، و هر امور تازه‌ای [در دین] بدعت است، و هر بدعتی [مخالف قرآن و سنت] گمراهی است. (به روایت امام مسلم).

***