رهنمودهای رسول الله ج در مورد تعزيت

یکی از رهنمودهای رسول الله ج گفتن تسلیت و ابراز همدردی با اهل و خانوادۀ میت و برآورده کردن حاجتها و نیازهای آنهاو نیز تشویق آنها به صبر و بردباری و راضی شدن به قضا و قدر الهی بود.

رسول الله ج می‌فرمود: «مَا مِنْ مُسْلم تُصِيبُهُ مُصِيبَةٌ، فيقولُ: إِنَّا للَّهِ وَإِنَّا إِليهِ رَاجِعُونَ: اللَّهمَّ أجرني في مُصِيبَتي، وَاخْلُف لي خَيْراً مِنْهَا، إِلاَّ أَجَرَهُ اللَّهُ تعَالى في مُصِيبتِهِ وَأَخْلَف له خَيْراً مِنْهَا».

ترجمه: هر مسلمانی که مصیبتی به او برسد و سپس بگوید: «إِنَّا للَّهِ وَإِنَّا إِليهِ رَاجِعُونَ اللهم أجرني في مصيبتي، و اخلف لي خيراً منها. یعنی: ما از خداییم و به سوی او باز میگردیم، خدایا! مرا در مصیبتم مأجور بفرما و بهتر از او را برایم جانشین او کن!» خداوند متعال در مصیبتش به او اجر می‌دهد و بهتر از مرده را برایش جایگزین می‌گرداند. (به روایت امام مسلم).

اجتماع کردن برای تعزیه و قرائت قرآن در خانه یا مسجد یا غیره، جزو رهنمودهای رسول الله ج نبوده بلکه علما آن را از جمله رسوم و آداب وارد شده در دین بر شمرده‌اند.

تذکر: بعضی از عزاداران برای اظهار غم و اندوه خود و اینکه نشان دهند که عزادار هستند، لباس سیاه به تن می‌کنند که این نیز از بدعتهایی است که توسط مردم اختراع شده است.

تذکری دیگر: بعضی از مردم کسانی را که در مراسم عزاداری شرکت نکرده‌اند به کوتاهی در حق صاحب عزا متهم می‌کنند که البته شایسته نیست، چرا که چیزی را به مردم تحمیل می‌کنند که دین مبین اسلام، ما را بدان مکلف نکرده است. لذا لازم است که برای برادرانمان عذر بیاوریم و نه چیزی را به آنها تحمیل کنیم.

***