بدعتهای متنوعی كه انجام دادن آن جايز نمی‌باشد
قبل از بیان بعضی از بدعتها و امور دخیل شده به سنت رسول الله ج در مورد جنازه، دوست دارم که معنا و حکم شرعی بدعت را بیان کنم:
بدعت: تمام کارهایی که از اختراعات مردم بوده و هیچ اصلی در قرآن و سنت و عملکرد خلفای چهارگانه ندارد، بدعت نامیده می‌شود.
حکم بدعت: گمراهیست و به صاحبش باز می‌گردد و غیر قابل قبول است، چنانچه رسول الله ج می‌فرماید: «منْ أَحْدثَ في أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فهُو رَدٌّ».
ترجمه: کسی که در دینمان، چیزی ایجاد کند که از آن نیست، بداند که عملش مردود است. (متفق علیه).
برادران و خواهران ایمانی! که الله من و شما را از تمام بدعتها محفوظ بدارد، بدانید و آگاه باشید که در امر جنائز بدعتهای فراوانی وجود دارد که بعلت کمبود مجال نمی‌توان همۀ آنها را در اینجا مورد بحث و بررسی قرار داد؛ اما فقط جهت یادآوری و تذکر برای کسانی که به دنبال حقیقت‌اند، چندین مورد از مشهورترین آنها را در اینجا بیان می‌کنیم:
اول: قرائت سوره (یس) بر کسی که در حال احتضار است، یا در هنگام دفن کردن میت، یا بعد از آن.
دوم: خواندن سوره فاتحه بر قبر میت.
سوم: خواباندن شخصی که در حال احتضار است رو به قبله.
چهارم: خواندن اذکار گوناگون در هنگام شستن هر عضوی از اعضای بدن میت توسط غسل دهنده و رها کردن و فروهشتن موهای میت [زن]از میان سینه‌اش.
پنجم: نوشتن دعا یا آیاتی از قرآن بر روی کفن.
ششم: به تأخیر انداختن دفن میت به مدت یک روز یا دو روز به علت حضور نداشتن فرزندان یا خویشاوندانش.
هفتم: حمل کردن حلقۀ گل و عکس مرده هنگام تشییع جنازه پیشاپیش میت.
هشتم: ذکر کردن با صدای بلند در هنگام تشییع جنازه، پاشیدن گلاب روی مرده و در قبرش، و هنگامی که دفن شد، یاهنگام زیارتش.
نهم: قرار دادن بالش یا مانند آن در قبر و زیر سر میت.
دهم: آشکار کردن صورت میت در قبر و قرار دادن گونه‌اش رو به زمین.
یازدهم: اینکه بعد از اتمام خاکسپاری یک نفر در کنار قبر دعا کند و بقیه آمین بگویند.
دوازدهم: تلقین میت، به این صورت که گفته می‌شود: (الآن منکر و نکیر می‌آیند و تو در جواب آنها چنین و چنان بگو).
سیزدهم: محدود کردن [جلسه گذاشتن و مراسم گرفتن] تعزیه به سه یا هفت روز.
چهاردهم: در آغوش گرفتن و بوسیدن همدیگر در هنگام عرض تسلیت.
پانزدهم: نصب تابلویی [یا اعلامیه] در مسجد جهت اعلام خبر مرگ اشخاص.
شانزدهم: اختصاص دادن لباس ویژه عزاداری مانند لباس سیاه بخصوص در بین زنان افرادی هستند که بر این امر اصرار می‌ورزند.
هفدهم: ختم کردن قرآن در سه روز اول و بخشیدن آن به مرده.
هجدهم: آماده کردن غذا توسط خانواده میت در روزهای سوم و هفتم، گویا که در جشن و سرور هستند، و این کار را صدقه‌ای برای مرده می‌پندارند!!
نوزدهم: جمع شدن در خانه و یا مسجد جهت برگزاری مجلس تعزیه.
بیستم: صف بستن اهل و خویشاوندان میت پس از دفن مرده خود به منظور دریافت عرض تسلیت از جانب مردم، و دعا نکردن آنها برای مرده در زمانی که میت نیاز شدید به دعای آنها دارد.
بیست و یکم: نوحه سرایی برای میت؛ (نوحه یعنی: با صدای بلند صفات میت را برشمردن و از کارهای نیکش سخن گفتن).
بیست و دوم: نماز غائب بر کسی که نماز میت بر او خوانده شده است!. و کسانی که این کار را انجام می‌دهند به نماز رسول الله ج بر نجاشی استدلال می‌کنند، اما این قیاس صحیحی نیست.
***