خداوند توبه‌کاران را می‌آمرزد
به خاطر همه آنچه تاکنون بیان شد و حقایق دیگری که گنجایش ذکر آن نیست باید از حق پیروی می‌کردم، من بعد از سال‌ها کشمکش با خودم به این حقیقت رسیدم.
نمی‌توانستم خودم را قانع کنم که بگویم من شیعه اثناعشری هستم؛ اما به آنچه آن‌ها ایمان دارند ایمان نداشته باشم... ! بنابراین باید راه خود را انتخاب می‌کردم... زیرا اسلام رنگ خاکستری را در اعتقادات نمی‌پذیرد، پس یا از حق پیروی کنم و یا باید به همراه کاروان باطل مسیر خود را ادامه می‌دادم.
اندکی فکر کردم.. . اگر از عقیده‌ای که با آن بزرگ شد‌ه‌ام دست بکشم و عقیده‌ای را بپذیرم که دلایل و صحبت‌ها و فطرت و اخلاق آن را تأیید می‌کند چه ضرری می‌کنم و چه چیزی را ازدست می‌دهم؟.
آری انتخاب کردم و ضرری نکردم بلکه سود بردم! آری.. . صحابه را به دست آوردم و اهل بیت را هم از دست ندادم، زیرا دانستم که اصحاب و اهل بیت یک روح در یک جسد هستند. من تنها کسی نیستم که راه حق را برگزیده است، بلکه بسیارند کسانی که این راه را در پیش گرفته‌اند و به رحمت الهی و رضایت او چشم دوخته‌اند.. . و به فرموده الهی تمسک جسته‌اند که می‌گوید: ﴿وَإِنِّي لَغَفَّارٞ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا ثُمَّ ٱهۡتَدَىٰ ٨٢﴾[طه: ۸۲].
«و من هرکه را توبه کند، و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، مىآمرزم!».
آری آنان این آیه را چراغی بر فراز راه خویش قرار داده‌اند.