شعار تصحیح
هر شیعه‌ای که بخواهد با مال، قلم، زبان، و یا کوشش خود با تصحیح همکاری و مشارکت کند، باید از پیش شعار تصحیح را بداند:
۱- التزام کامل در بازگشت به عصر رسول خداج، سَلف صالح، و امام علی علیه السلام در اصول دین و ارکان اسلام و فروع آن.
۲- پیروی از مذهب فقهی امام جعفر بن محمد الصادق.
۳- در هم کوبیدن بدعت‌ها و خزعبلاتی که در عقیده ما وارد شده، و به امام صادق و یا ائمه دیگر، با تقلب و دروغ نسبت داده شده‌اند، مانند: تقیه، ازدواج متعه، ناسزا گوئی و غلو در امر سلف صالح، و …… مسائل دیگری که در کتاب شیعه و تصحیح، و (عقیده شیعه امامی در زمان ائمه و بعد از آن) از آنان نام برده‌ایم.
۴- برخورد با مذاهب دیگر اسلامی به عنوان مذاهبی فقهی، که فقط در مسائل فقهی با آنان اختلاف داریم. مانند اختلاف حنفی با مالکی، و شافعی با حنبلی، مادامیکه سر چشمه همه احکام قرآن کریم، سنت رسول خداج، و اجماع امت و سلف صالح، و عقل، و قیاس می‌باشند. و شعار همه ما باید بر حق استوار بوده، و بجز در مسائل فرعی اجتهادی – که بر طبق بشارت رسول خدا، هر مجتهد در صورت اصابت اجتهاد، دارای دو اجر، و در صورت اشتباه و عدم اصابت آن، دارای یک اجر است – از اختلاف میان خود دوری کنیم.
۵- نزد ما ارزش فقهاء، مانند ارزش متخصصان امور دیگر می‌باشد. در نتیجه هیچکدام از آنان حق اعمال سلطه بر ما را ندارند. و ما شیعیان در انتخاب رای هر کسی از علمای متخصص چه زنده باشند و چه مرده، و اختیار و آزادی کامل داشته، و میان ما و این علماء هیچ رابطه عبودیت و اطاعت از امر آنان وجود ندارد. و بر شیعه واجب است که از پرداخت اموال خود بنام «خمس سود مکاسب» به فقهاء امتناع ورزیده، و بر شیعه واجب است که روزی خود را از انجام شغل و عمل دیگری غیر از فقاهت تامین نماید. و در صورتیکه بخواهد سربار شیعه باشد، باید باندازه مستمری که قوت خود و خانواده‌اش را تامین کند، بسنده نماید.
۶- بیدار سازی شیعیان ساده‌اندیش وظیفه اصلی روندگان راه تصحیح بوده، و بر داعیان تصحیح واجب است که حق را با صراحت اعلام نموده و از قدرت حق کمک جویند. چون حق صدای خداوند است که بر همه اصوات و باطل‌ها برتری می‌گیرد. شیعه باید بداند و علم یقین داشته باشد که پرداخت خمس سود کسب و کار، بدعتی است که فقهاء آن را ابداع کرده‌اند. در این باره «شیخ حرّ العاملی» درکتاب «وسائل الشيعة» که در نزد شیعه مصدر مهمی از مصادر استنباط بشمار می‌رود، از امام علی و امام صادق و امام رضا، با ذکر روایات صریح چنین عنوان می‌نماید که، خمس فقط بر غنائم جنگی تعلق می‌گیرد. و بر طبق روایات وارده در کتاب «وسائل الشيعة» از علی÷چنین نقل می‌شود که: خمس به چهار چیز تعلق می‌گیرد:
(الف) غنائم جنگی که مسلمانان از مشرکین می‌گیرند.
(ب) معادن.
(ج) گنجینه ها.
(د) غوص (صید مروارید) و بر طبق روایات مستند از محمد بن علی حسین روایت می‌شود که گفت: از ابا عبدالله (امام صادق) در مورد خمس پرسیدم، پس چنین گفت: خمس اختصاص به غنائم دارد. این روایت را از شیخ طوسی از حسن بن محمد نقل کرده است، و در «وسائل» نیز آمده است. در تفسیر عیاشی از سماعه از ابی عبدالله و از ابی الحسن (امام رضا) علیهما السلام چنین نقل می‌شود: خمس بر هیچ چیز تعلق نمی‌گیرد مگر غنائم.
﴿وَقُلِ ٱعۡمَلُواْ فَسَيَرَى للَّهُ عَمَلَكُمۡ وَرَسُولُهُۥ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَۖ﴾صدق الله العظيم.