سخنی با امام تراویح

هنگامی که دل‌های مسلمانان در ماه رمضان به پرواز در می‌آید و با روزه و نماز شبانه در آسمان ایمان اوج می‌گیرد، در واقع شتابان، به سوی دری از درهای گشوده شدۀ عفو و مغفرت در حرکت است: «کسی که بر اساس ایمان به خدا و امید اجر و پاداش از او ماه رمضان را روزه بگیرد. گناهان گذشته‌اش بخشیده می‌شود». (متفق علیه). حال، با توجه به این گفتار، - خداوند تو را حفظ کند- دریافتی که تو که هستی و چه جایگاهی داری؟!.

تو با ایمان و پرهیزکاری، در بزرگ‌ترین عبادت و در بهترین و والاترین زمان، این دل‌های به پرواز درآمده را از تنگی و اضطراب دور می‌سازی.

آن عبادت بزرگ، همان نماز شبانه ماه مبارک رمضان در دل شب و ثلث اخیرش است.

تو در تراویح، امام جمعیت نمازگزارانی؛ (دل‌های) آن‌ها را در چشمۀ زلال قرآن می‌شویی و با گوارا‌ترین نوع هدایت‌ آن و زیباترین آیاتش سیراب می‌سازی.

تو با امامت خود در تراویح، (زیبایی) قرآن را به آنان عرضه داشته و به اذن خداوند، دل‌های بسته را می‌گشایی، سینه‌های تنگ را وسعت می‌دهی و کام، روح و جان مشتاق آنان را با شنیدن کلام پروردگارشان شیرین می‌سازی. تو کلام الله را بر سینه‌هایی القا می‌کنی که برای آن گشوده شده و به‌سوی آن روی آورده و از آن لذت می‌برند.

چه بسا قلب‌هایی که با قرائت تو خاشع شده‌اند! چه اشک‌هایی که با تلاوت تو از چشم‌ها جاری شده! و چقدر لرزه که بر اجسام نمازگزاران و مقتدیانت افتاده است و بدنشان برای یافتن آرامش از کلام خدا و تأثیر پذیرفتن از پندهایش به تکاپو افتاده است!.

بدین سبب و دلایل دیگر، کتاب حاضر، در ایفای این نقش گرانقدر و انجام این کار شریف، یار و یاور توست. پس به این موقعیتی که خداوند در اختیار تو قرار داده بیندیش. تمام تلاشت را برای هدایت مردم با این نور درخشان مبذول دار و از او یاری بخواه تا تو را موفق بدارد.