شبهه‌ی دیگر شیعه؛ آیا اسماء بنت ابی بکرب متعه کرده است؟!!
«حدثنا يونس قال: حدثنا أبو داود قال حدثنا شعبة عن مسلم القرشي قال دخلنا على أسماء بنت أبي بكر فسألناها عن متعة النساء فقالت: فعلناها على عهد رسول الله ج» [۵۵].
«مسلم می‌گوید: بر اسماء بنت ابی بکر وارد شدیم و از او درباره‌ی متعه‌ی نساء پرسیدیم؛ وی گفت: آن را در عهد رسول خدا ج انجام می‌دادیم».
پاسخ:
اسماء خواهر عایشهب می‌باشد و از عایشهل چند سال بزرگ‌تر است. و همسر او زبیر بن عوامس است و زبیر هم از سخت‌گیرترین عرب بر غیرت و ناموس بوده است.
همچنین متعه‌ی نساء در جنگ‌هایی بود که صحابه زنان‌شان همراه آن‌ها نبوده است.
اگر اسماءل متعه کرده، سوال این است که با چه کسی؟
اگر اسماءل به غزوه رفته بود (که نرفته) خب با همسر خود همبستر می‌شده است نه اینکه با دیگر سربازان و متعه‌ی آنان شود. آیا این جریان با عقل سازگار است؟
آیا اسلام این را قبول می‌کند که زن و شوهری یعنی اسماء و زبیرب هر دو در غزوه حضور داشته باشند سپس اصحاب فشار شهوت بر آنان وارد شود و به جای اینکه زبیر با همسر خود همبستر شود، برود و دنبال زنی از قبایل اطراف بگردد ولی نزد همسر خود نرود و اسماء نیز متعه‌ی دیگر سربازان شود؟!!
پس این روایت مردود است و روایت صحیح از این قرار است:
«حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَاتِمٍ حَدَّثَنَا رَوْحُ بْنُ عُبَادَةَ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ مُسْلِمٍ الْقُرِّىِّ قَالَ: سَأَلْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ رضى الله عنهما عَنْ مُتْعَةِ الْحَجِّ فَرَخَّصَ فِيهَا وَكَانَ ابْنُ الزُّبَيْرِ يَنْهَى عَنْهَا فَقَالَ: هَذِهِ أُمُّ ابْنِ الزُّبَيْرِ تُحَدِّثُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج رَخَّصَ فِيهَا فَادْخُلُوا عَلَيْهَا فَاسْأَلُوهَا قَالَ: فَدَخَلْنَا عَلَيْهَا فَإِذَا امْرَأَةٌ ضَخْمَةٌ عَمْيَاءُ فَقَالَتْ: قَدْ رَخَّصَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِيهَا» [۵۶].
«مسلم القری می‌گوید: از ابن عباسب در باره‌ی «متعه‌ی حج» پرسیدم و به آن اجازه داد و ابن زبیرب از آن نهی می‌کرد. پس گفت این مادر عبد الله ابن زبیر است که از پیامبر حدیث می‌گوید که پیامبر ج به آن اجازه و رخصت داده است پس نزد او رفته و از او بپرسید. گفت: نزد او رفتیم؛ او زنی تنومند و کور بود و گفت که پیامبر ج به آن اجازه داده است.»
پس این روایت درباره‌ی «متعه‌ی حج» است همان‌طور که در صحیح مسلم، این روایت در باب متعه‌ی حج آمده است.
و اینکه در مسند الطیالسی متعه نساء آمده است در واقع اشتباه مسلم القری می‌باشد که متوجه نشده است که آیا متعه‌ی نساء را گفته یا متعه‌ی حج.
وی به این موضوع تصریح کرده و در حدیث بعدی از صحیح مسلم آمده است که می‌گوید:
«وَحَدَّثَنَاهُ ابْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ ح وَحَدَّثَنَاهُ ابْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ - يَعْنِى ابْنَ جَعْفَرٍ - جَمِيعًا عَنْ شُعْبَةَ بِهَذَا الإِسْنَادِ فَأَمَّا عَبْدُ الرَّحْمَنِ فَفِى حَدِيثِهِ الْمُتْعَةُ وَلَمْ يَقُلْ مُتْعَةُ الْحَجِّ. وَأَمَّا ابْنُ جَعْفَرٍ فَقَالَ قَالَ شُعْبَةُ قَالَ مُسْلِمٌ لاَ أَدْرِى مُتْعَةُ الْحَجِّ أَوْ مُتْعَةُ النِّسَاءِ» [۵۷].
«در حدیث عبد الرحمن فقط لفظ متعه آمده است و نگفته است متعه‌ی حج. و ابن جعفر می‌گوید: شعبه گفت: مسلم القری گفت: نمی‌دانم که متعه‌ی حج را گفت یا متعه‌ی نساء».
پس در این‌باره اشتباه از سوی مسلم القری می‌باشد و صحیح، متعه‌ی حج است و با عقل نیز سازگار نیست که اسماءل با وجود اینکه خود همسر دارد، متعه شده باشد.
[۵۵] مسند سلیمان بن أبی داود الطیالسی (ص: ۲۲۸). [۵۶] مسلم (۲/۹۰۹)، احمد (۶/۳۴۸)، مجمع البیر طبرانی (۲۴/۷۷)، مستخرج ابونعیم (۱/۳۴۱). [۵۷] مسلم، باب متعه حج، (ش: ۳۰۶۵).