شبهه‌ی دیگر شیعه؛ سعد بن ابی وقاص و متعه نزد وی
شیعه می‌گوید: در منابع زیر آمده که سعد بن ابی وقاص، متعه کرده است.
صحیح مسلم جلد: ۲، ص: ۸۹۸، کتاب الحج، باب جواز التمتع، چاپ دار احیاء التراث العربی بیروت.
مسند أحمد بن حنبل جلد: ۱، ص: ۱۸۱، چاپ موسسۀ قرطبه مصر و...
پاسخ:
در صحیح مسلم آمده است:
«وَحَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ مَنْصُورٍ وَابْنُ أَبِى عُمَرَ جَمِيعًا عَنِ الْفَزَارِىِّ قَالَ سَعِيدٌ حَدَّثَنَا مَرْوَانُ بْنُ مُعَاوِيَةَ أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ التَّيْمِىُّ عَنْ غُنَيْمِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ: سَأَلْتُ سَعْدَ بْنَ أَبِى وَقَّاصٍ س عَنِ الْمُتْعَةِ فَقَالَ: فَعَلْنَاهَا وَهَذَا يَوْمَئِذٍ كَافِرٌ بِالْعُرُشِ. يَعْنِى بُيُوتَ مَكَّةَ» [۴۹].
«غنیم بن قیس گفت: از سعد بن ابی وقاص درباره‌ی متعه پرسیدم؛ گفت: انجام می‌دادیم و او یعنی معاویه آن زمان کافر بود» [۵۰].
این روایت تصریح دارد بر این‌که متعه در ابتدای اسلام و قبل از فتح مکه، زمانی که هنوز معاویه مسلمان نبود، انجام می‌شد. و هیچ اشاره‌ای به بعد از حرام شدن آن ندارد. و همه می‌دانند که جنگ خیبر قبل از فتح مکه رخ داده است. پس سعد بن ابی وقاصس قبل از فتح مکه که هنوز مباح بود متعه کرده است. و سپس بعد از آن حرام شد و عمل زمان حلال بودن دلیل حساب نمی‌شود همان‌طور که در بالا آمد، سیدنا علیس در زمان حلال بودن شراب، آن را نوشیده است.
اما اگر سعد بن ابی وقاصس می‌گفت که متعه می‌کردیم و در آن زمان معاویه اسلام آورده بود آن وقت ثابت می‌شد که حرام اعلام شدن متعه صحیح نبوده‌اند.
پس روایتی که شیعه به آن چنگ زد، بسیار بی‌ارتباط بود. عمل شیعه مثل شخصی می‌باشد که در آب غرق شده و برای نجات خود آخرین دست و پاهای خود را می‌زند. شیعه نیز برای اثبات متعه به هر چیزی استناد می‌کند بی‌خبر از این‌که چیزی که به آن استناد کرده است در رد خودش می‌باشد.
[۴۹] مسلم (۳۰۲۸) [۵۰] منظور از این متعه همچنان‌که امام نووی در شرح مسلم آورده و از سیاق و سباق حدیث و احادیث مشابه برمی‌آید، عمره است و اشاره به عمره‌ی سال هفتم هجری؛ زمانی که هنوز معاویه مسلمان نشده بود، دارد. (مصحح)