برخی از احادیث شریفه
«قومی در خانه‌ای از خانه‌های خدا (مسجد) جمع نمی‌شوند که کتاب خدا را تلاوت نمایند و در میان خویش تدریس کنند، مگر این که بر آن‌ها آرامش و سکینه نازل می‌شود و رحمت خداوندی آن‌ها را می‌پوشاند و ملائکه بر آن‌ها درود می‌گویند و خداوند آن‌ها را در زمره‌ی مقربین خود می‌خواند»[٩].
و رسول خدا ج فرمود:
«آنکه در قرآن مهارت دارد (تفسیر آن را می‌داند) در ردیف نیکوکاران و مقربین خداوندی حشر می‌شود و آن که قرآن را می‌خواند و در آن تجسس و تکاپو به خرج می‌دهد در حالی که بر آن مشکل است برای او دو پاداش است»[١٠].
و رسول خدا ج فرمود:
«آن که حرفی را از کتاب خدا بخواند برای او در این عمل حسنه است و حسنه به ده برابر است، نمی‌گویم (الم) یک حرف است، بلکه الف حرف است، لام حرف است و میم حرف است»[١١].
و رسول خدا ج فرمود:
«برای صاحب قرآن گفته می‌شود، بخوان و صعود نما و به ترتیل بخوان چنانکه در دنیا به ترتیل می‌خواندی، زیرا که مرتبه‌ی تو در آخر آیه‌ای است که می‌خوانی»[١٢].
و رسول خدا ج فرمود:
«خداوند با این کتاب (قرآن) اقوامی را بلند می‌سازد و دیگری را پایین می‌آورد»[١٣].
رسول خدا ج فرمود:
«قرآن را بخوانید زیرا که قرآن برای اصحابش در روز قیامت شفیع می‌شود»[١٤].
از خداوند می‌خواهیم ما را از اهل قرآن و از آنان که به حق هدایت شدند و به حق عدالت می‌نمایند بگرداند.
[٩]- صحیح مسلم، حدیث از ابی هریره روایت کرده است.
[١٠]- حدیث متفق علیه که حضرت عایشه راوی آن است.
[١١]- حدیث صحیح است که ترمذی از حدیث ابن مسعود روایت کرده و گفته است: حدیث حسن صحیح.
[١٢]- احمد و ابوداود و ترمذی از حدیث عبدالله بن عمرو روایت کرده و اسناد حدیث حسن است.
[١٣]- صحیح مسلم، حدیث از حضرت عمر س آورده است.
[١٤]- صحیح مسلم از حدیث ابی امامه الباهلی س روایت نموده است.