تجوید وعلوم قرآن

اظهار

همانا اظهارنمودن روشن و واضح نون ساکنه (یا تنوین) در نطق است و این اظهار در جایی است که پس از نون ساکنه یا تنوین یکی از این حروف بیاید:

(ء . هـ . ع . ح . غ . خ)

زیرا که حرف نون از اول دهان بیان می‌شود و این حروف از آخر دهان اداء می‌شود، بناءً در بین این‌ها نزدیکی و تقاربی دیده نمی‌شود و این حروف در این شعر جمع شده است.

حروف حلقی شش بود ای بی‌وفا
ها و همزه حا و عین غین و خا[٢٣]

مثال:

الهمزة:

﴿كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ﴾___﴿عِوَجًاۚ أُوْلَٰٓئِكَ﴾ ___﴿بِسُلۡطَٰنٍ إِلَّا﴾

الهاء:

﴿عَلَىٰ عِلۡمٍ هُدٗى﴾ ___﴿إِنۡ هَٰذَٰنِ لَسَٰحِرَٰنِ﴾ ___ ﴿وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ﴾

العين:

﴿أَجۡرًا عَظِيمٗا﴾ ___ ﴿وَإِنۡ عُدتُّمۡ عُدۡنَاۚ﴾ ___ ﴿أَنۡعَٰمٞ وَحَرۡثٌ﴾

الحاء:

﴿عَلِيمٌ حَكِيمٞ﴾___ ﴿مَنۡ حَمَلَ ظُلۡمٗا﴾ ___ ﴿يَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتًا﴾

الغين:

﴿عَفُوًّا غَفُورًا﴾___ ﴿بِقُرۡءَانٍ غَيۡرِ هَٰذَآ﴾

الخاء:

﴿لَطِيفًا خَبِيرًا﴾___﴿مِّنۡ خَيۡرٖ﴾ ___﴿إِنۡ خِفۡتُمۡ﴾

[٢٣]- همـزَّ فهـاءٌ ثم عـين حـاء مهملتـان(*) ثم غـين خاء (*) مهمله حروفی را گویند که نقطه ندارند.