یاران پیغمبر جاز زبان علیسائمه اهل بیت
امیر المؤمنین فرمودند: الزموا السواد الاعظم فَاِنَّ يَد الله على الجماعة واياکم والفرقه فَاِنَّ الشَّاذ مِنَ النَّاس لِلشَّيطان کما انَّ الشاذه من الغنم للذِّئبِ(نهج البلاغه ج ۱ ص ۲۸۵)
«پیروی و تبعیت ازجماعت بزرگ (مسلمین) را بر خود لازم بگیرید زیرا دست (نصرت) الله بر روی جماعت است. از تفرقه برحذر باشید زیرا همچنان گوسفند تنها و کناره رو طعمه گرگ می‌شوند.»
امیرالمؤمنین در جای دیگر نیز می‌فرمایند: ما کنتُ اِلا رَجلا من المهاجرين اوردتُّ کَمَا اوردو و اصدرتُ کما اصدروا وما کان الله ليجعلهم على الضلال(نهج البلاغه و شرح آن).
«من از زمره مهاجرین هستم برمسیری قدم گذاشته ام که آن‌ها پیمودند و از چیزهایی دوری جستم که آن‌هادوری جستند و خداوند هیچگاه همه آن‌ها را بر گمراهی رهانمی سازد.»
روی عن علي بن الحسين انه کان يقول في دعائه لاتباع الرسول جبعد دعائه ولا صحابه محمد خاصه: اللهمّ صل على التابعين لهم بإحسان الذين يقولون ربنا اغفرلنا ولإخواننا الذين سبقونا بالإيمان خير حزبك الذين قصدوا سمتهم وتحروا وجهتهم ومضوا في آثارهم«از زین العابدین مروی است که ایشان برای پیروان پیامبران و خصوصاً برای یاران رسول جچنین دعا می‌کردند: بار خدایا رحمت فرست بر تابعین آن‌ها بوجه نیکو، آنانکه می‌گویند :پروردگارا مغفرت کن ما را و مغفرت کن برادران ما را آن‌هایی که به ایمان از ما پیشی گرفتند بهترین حزب تو کسانی‌اند که بسوی آن‌ها میل کردند و از خط مشی آنان پیروی کردند.»
ازحضرت حسن عسکری مروی است که حق تعالی به موسی (÷) گفت: ای موسی مگر ندانستی که برتری یاران محمد جبر اصحاب سایر پیامبران همچون برتری آل محمد جبر جمیع آل پیامبران دیگر است؟ (تفسیر امام محمد الحسن العسکری) و نیز در تفسیر امام محمد عسکری آمده است:
انَّ آدم قال بحق محمد وآله الطِّيبين وخيار صحابته المنتجبين ان تغفر لي قال الله تعالى قد قبلت توبتك ثم اوحى الله کلاماً في فضل سيد المرسلين وآله الطِّيبين وأصحابه المنتجبين واخبره ان الله تعالى يفيض على کل واحد من محبّی محمدجوآل محمد وأصحاب محمدجما، لو قسمت على کل عدد خلق الله من طول الدهر کل واحد من محبّی محمدجالی آخره وکانوا کفّاراً لکفاهم ولا ولادهم الى عاقبهٍ محمودهٍ ولو احبّ رجلٌ من الکفار أو جميعهم رجلا من آل محمدجوأصحابه الخيرين أو واحداً منهم لکفاهم الله عن ذالك بان يختم له بالتوبة والإيمان ثم يدخله الجنة ولو ان رجلاً ممَّن يبغض آل محمد جوأصحابه الخيرين أو واحداً منهم لعذَّبه الله عذاباً لوقسِّم على مثل خلق الله لاهلکهم جميعا(تفسیر امام محمد حسن العسکری)
«آدم (÷) چنین دعا کرد: خداوندا به حق محمد و آل پاکش و بحق یاران برگزیده اش مغفرتم کن خداوند فرمود: توبه ات را پذیرفتم. سپس حق تعالی مطالبی را در رابطه با برتری سیدالمرسلین و آل پاک و اصحاب برگزیده اش به آدم (÷) وحی کرد و بدو خبر داد که خداوند بر یکایک دوستداران محمد جو آل و اصحابش و لو کافر باشند، نعمت‌هائی ارزانی خواهد داشت که اگر بین تمام مخلوقات خداوند از بدو پیدایش تا آخر تقسیم کرده شوند برای ایشان کافی و به سرانجام نیکشان خواهد کشاند و چنانچه مردی از کفار یا تمام کفار فردی از آل محمد و یاران برگزیده اش را دوست بدارند، حق تعالی آن‌ها را کفایت خواهد کرد تا خاتمۀ شان را به توبه و ایمان پایان داده و سپس وارد بهشت شان کند. و اگر بر آل محمد و یاران برگزیده اش یا دست کم بر یکی از آنان کینه داشته باشد خداوند چنان عذابی بر وی مقرر خواهد کرد که اگر آن عذاب بر تمام مخلوقات الله تعالی تقسیم کرده شود همگی را هلاک خواهد کرد.
صاحب کتاب «السواد و البیاض» از رجال اهل تشیع از حضرت جعفر در خصوص تفسیر این قول خداوندی ﴿وَرَضُواْ عَنۡهُ﴾[التوبة: ۱۰۰] چنین روایت می‌کند: بما سبق لهم من العنايه والتوفيق ورضوا عنه بما منّ عليهم بمناسبتهم رسوله وقبولهم ما جاء به (کتاب السواد و البیاض) «حق تعالی به آنچه که از عنایت و توفیق بدان‌ها ارزانی داشته بود از آن‌ها راضی گردید و آنان نیز بنا بر احسانی که الله تعالی در حق آنان کرده بود با برقراری مناسبت با رسولش و پذیرفتن آورده هایش راضی گشتند». علی ابن عیسی اردبیلی از علمای شیعه در کشف الغمه از جعفر صادق و ایشان از جدش روایت می‌کند که علیسفرمودند: قد سمّى أبا بکر ٍرسول الله والمهاجرين والأنصار صديقاً ومن لا يصدقه فلا صدَّق الله قوله في الدنيا والآخرة(کشف الغمه از اردبیلی). «رسول خدا جو مهاجرین و انصار، ابوبکرس ما را صدیق لقب دادند. کسیکه او را تصدیق نکند خداوند قول او را نه در دنیا و نه در آخرت نپذیرد و قبول نکند».
روی عن علي ابن الحسين بن علي في الصحيفه الکامله انَّه دعا لَهُم وصلَّى عليهم ومدحهم بانَّهم احسنوا صحبته وانهم فارقوا الازواج والاولاد في أظهار الکلمه.«در الصحیفه الکامله وارد است که حضرت زین العابدین در حق صحابهشدعا کرده و بر آن‌ها درود خواند و آن‌ها را مدح کرد زیرا آن‌ها بوجه نیکو حق رسول خدا جرا بجای آوردند و برای اظهار کلمه اسلام از همسران و فرزندانشان بریدند.» روی الحافظ أبو سعيد بن السمان وغيره عن محمد بن عقيل بن ابي طالب انه لما قبض ابوبکر الصديق وسجّی عليه ارتجّت المدينه بالبکاء کيوم قبض رسول اللهج فجاء عليّ باکياً مسترجعاً وهو يقول اليوم انقطعت خلافه النّبوة فوقف على باب البيت الذي فيه أبو بکرس مستجّي فقال رحمك الله أبا بکرٍ کنت اليف رسول الله ج وانيسه وذکر الحديث بطوله في فضائل أبي بکرٍ ومناقبه.حافظ ابوسعید بن السمان و غیره از محمد بن عقیل بن ابی طالب روایت می‌کنند که هنگامیکه ابوبکرسفوت کرد و بر رویش چادر کشیده شد در مدینه بسان روزیکه رسول خدا جاز دنیا رحلت کرده بود صدای گریه و زاری بالا گرفت. علی کرم الله وجهه گریه کنان و استرجاع خوانان (استرجاع، یعنی طلب رجوع نمودن که به آیۀ ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ١٥٦﴾[البقرة: ۱۵۶]اطلاق می‌گردد). آمد در حالی که می‌گفت: خدا بر تو رحمت کند ابوبکر، تو همدم و مونس رسول خدا جبودی».